Faşizm sorunu

• Bu coğrafyadaki faşizm sorununa ilişkin en büyük yanılgı, bunun sadece iktidardaki partiler, onları destekleyenlerle sınırlı olduğu, iktidardaki partilerin değişmesiyle faşizm sorunun ortadan kalkacağı algısıdır. 

Türkiye’nin en temel sorunu; halkları, emekçileri, kadınları, gençleri, farklı inanışta olanları, LGBTİ’leri nefes alamaz hale getirmiş olan kimin nasıl yaşayacağına, hatta kimin yaşamaya hakkı olup olmadığına karar verme hakkını kendinde gören faşizm sorunudur.

Faşizm sorunu halkların dillerine ve kültürlerine pranga vuran, hakim inancın dışındakileri dışlayan, emekçileri mezara kadar karın tokluğuna çalışmak zorunda bırakan, kadını eve ve erkeğe mahkum eden, gençlere maddi ve manevi her anlamda kölelik dışında bir gelecek sunmayan, LGBTİ’lerin bırakın varlığını renklerine bile tahammülü olmayan bir zihniyet sorunudur. 

Bu coğrafyadaki faşizm sorununa ilişkin en büyük yanılgı, bunun sadece iktidardaki partiler, onları destekleyenlerle sınırlı olduğu, iktidardaki partilerin değişmesiyle faşizm sorunun ortadan kalkacağı algısıdır. Faşizm sadece AKP, MHP ve mevcut iktidar bloğunun içinde yer alan diğer partilerle sınırlıymış da iktidar değişirse bu coğrafyaya demokrasi ve özgürlük gelecekmiş düşüncesi, bu coğrafyanın ezilenlerine söylenmiş en büyük yalandır. Bu coğrafyanın siyasi tarihi bu yalana inanan ezilenlerin yaşadığı hayal kırıklıkların örnekleriyle doludur.  

Dolayısıyla da, hangi dönem olursa olsun, bu coğrafyada faşizm siyasi partilerin iktidarda yapıp ettiklerinde değil, bu coğrafyada siyasetin sınırlarını ve içeriğini belirleyen ve ilk günden bugüne farklı şekillerde ama özü asla değişmeden kesintisiz uygulanmış zihniyette aranmalıdır. 

Ve bu zihniyet, siyasetin kodlarına kazıdığı tekçilik ve inkarcılıkla, yarattığı düşmanlarla toplumu da zehirlemektedir. Toplumun önemli bir kesimi de, çeşitli bünyesine zerk edilmiş bu zehirli zihniyet nedeniyle kendinden olmayana dönük nefret beslemektedir. Kendinden olmayanın varlığına bile tahammül edememektedir. Bu sadece iktidarı destekleyenler için değil ama çeşitli pratiklerinden ötürü iktidara karşıymış gibi gözükenler için de böyledir.      

Koç Üniversitesi’nde Kürt, Alevi ve gay bir gencin yurtta aynı odayı paylaştığı başka öğrencilerin sistematik zorbalığına ve son noktada da işkence düzeyine varan saldırısına maruz kalması tüm bunların bir özetidir adeta. Sadece Kürt, Alevi ve gay olduğu için zorbalığa maruz kalması, canına kast edilmesi faşizmin iktidardaki partilerin yapıp etikleriyle ilgili bir sorun olmanın ötesinde bu coğrafyaya hakim kangrenleşmiş bir zihniyet olduğunu bir kez daha bizlere hatırlattı. Sorsanız bu saldırıyı gerçekleştirenler kendilerini muhalif olarak görüyordur, iktidarı yerden yere vuruyordur. Ama zihinleri aynı tekçi ve inkarcı kaynaktan beslenmektedir. Bundan dolayı da sırf kimliklerinden kendini yukarıda kendinden olmayanları da aşağıda görmekte ve onlara dilediği her şeyi yapma hakkını kendinde görmektedir.    

Bu olay, tekil bir örnek, birkaç öğrencinin yapıp ettikleri olarak alınamaz. Bu çok tehlikeli ve kendini çeşitli şekillerde kamufle eden, kendini muhalifmiş gibi gösteren bir zihniyetin dışa vurumudur. Bir yandan iktidara karşı görünüp diğer yandan Kürt’e, Ermeni’ye, Alevi’ye, LGBTİ+’ya, sokakta yaşamayan hayvanlara nefret kusan bir anlayış, tam da ona bu nefreti aşılayan tekçilik ve inkarcılık noktasında iktidardaki partilerle aynı zemini paylaştığından, son kertede iktidardaki zihniyetin bir parçasıdır.

Dolayısıyla da, faşizmle onun böylesi bir zihniyet sorunu olduğu gerçeği kabul edilmeden mücadele edilmez. Faşizmle mücadele iktidardaki partilere karşı değil, bu zihniyete karşı verilen bir mücadele olmalıdır. Körü körüne iktidara kaybettirme stratejisinden ziyade bir zihniyet devrimini hedefleyen bir strateji ile bu zihniyetin karşısındaki tüm kesimler bir araya getirilip ortak bir mücadele cephesi oluşturulmalıdır. Bu coğrafyaya demokrasi, özgürlük, barış ancak böylesi bir mücadele ile gelebilir.