29 yıldır oğluna hasret

• 29 yıllık tutsak Derviş Kılınç'ı 10 yıldır göremeyen 80 yaşındaki annesi Xezal Kılınç, "Gülüşünden, hüznünden mahrum kaldım. Ölmeden önce oğlumun özgürlüğünü görmek istiyorum" dedi.

Uzun süreli tutuklulara yönelik sevk uygulamaları, aileleriyle görüşmelerini engelliyor. Binlerce aileden biri de 29 yıldır tutsak olan oğlu Derviş Kılınç’ı son 10 yıldır göremeyen 80 yaşındaki Xezal Kılınç oldu. Diyarbakır 2 Nolu Yüksek Güvenlikli Kapalı Cezaevi’nde bulunan Derviş Kılınç (57), 1992’de “devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozma” iddiasıyla tutuklandı. Yargılandığı davadan ağırlaştırılmış müebbet hapis cezası verilen Kılınç, 29 yılda birçok cezaevinde kaldı. 

10 yıldır görüşe gidemiyor

 Tutuklanmasıyla Diyarbakır Cezaevi’nin konulmasının ardından sırasıyla Balıkesir, İzmir, Şırnak, Edirne gibi birçok cezaevinde kalan Kılınç, son olarak yine Diyarbakır’a sevk edildi. Kılınç’ın annesi Xezal Kılınç, son 10 yıldır hem sağlık sorunları hem maddi imkansızlıklar nedeniyle oğlunun görüşüne gidemedi. Anne Kılınç, 2018’de geçirdiği beyin kanaması sonucu yatağa bağlı yaşıyor. 

Şırnak’taki evinde oğlu Derviş’i düşünerek günlerini geçiren anne Kılınç, siyasi nedenlerle tutuklu oğlunun özgürlüğünü bekliyor. Oğluna duyduğu özlemi anlatırken duygulanan Kılınç, “Son 10 yıl görüşe gidemedim. 10 yıl oldu, oğluma hasretim” dedi. 

29 yıla birçok acı sığdırdığını belirten Kılınç, “Şu anda yatalak bir şekilde hayatıma devam ediyorum. Çocuklarımın desteğiyle ihtiyaçlarımı karşılıyorum. Tek talebim ve hayalim O’nun özgür kaldığı günü görmektir. 30 yıla yakın bir süredir cezaevinde. Düşünün bir anne 30 yıldır oğluna dokunamıyor. Bir anne çocuğunun, gülüşünden, mutluluğundan, hüznünden mahrum kalıyor. Ne mutluluğuna ne hüznüne ortak olamıyor” ifadelerini kullandı.

Görmeden ölme korkusu

 Yaşadıklarını “tarifi olmayan bir acı” olarak yorumlayan Kılınç, şunları söyledi: “Kahroluyorum ve acı içindeyim. İlk defa birini göremeden öleceğimin korkusunu yaşıyorum. Oğlumun bırakılmasını çok istiyorum. Her anne çocuğuna kavuşsun. Çocuklarımızı en uzak cezaevlerine sürgün ediyorlar. Ben hastayım, gidecek imkanım yok. Allah hiçbir anneyi çocuğundan koparmasın. Ben sadece oğlum için değil, bütün tutuklular için özgürlük istiyorum. Benim oğlum 57 yaşında. Ama benim için hala 20 yaşında. Ben de 80 yaşındayım ve yarın başıma ne gelir bilmiyorum. Bu nedenle ölmeden önce oğlumun özgürlüğünü görmek istiyorum. Ben gidemiyorum. Onun özgür olmasını istiyorum. Oğlum özgürlüğüne kavuştuğu ve bana geldiği gün huzurlu öleceğim.”