Artık köy yasakları bitsin

• Çok sayıda köyün yasaklı olduğu Colemêrg'te, yurttaşlar yılda sadece bir kez köylerine gidebiliyor. Yurttaşlar, “PKK çekildi gerekçeniz de kalmadı, neden köylerimiz hala yasak?" diye sordu. 

Colemêrg merkez ile Çelê (Çukurca), Gever (Yüksekova) ve Şemzînan (Şemdinli) ilçelerinde, 1993-95 yıllarında koruculuk dayatmasını kabul etmeyen köyler devlet tarafından zorla boşaltıldıktan sonra yakıldı. Bölge halkının köylerine gidişi ise 32 yıldır yasak. Bazı köylere kaymakamlık veya jandarmanın özel izniyle gidilebiliyor. Yurttaşlar yılın sonbahar mevsiminde sadece bir defa izin alabiliyor ve verilen izin de sadece birkaç saat. Bazı köyler, süren yasak ve “güvenlikçi” politikalar nedeniyle halen yurttaşların girişine yasaklı. 

Colemêrg'in Çelê ilçesine bağlı, Bilêcan, Marîfan, Şivîşk, Talisan, Seranî, Ertoş, Erbîş, Erîj, Şiliko, Hîlcaş, Canmeda, Bêcelan, Helalî, Şîverezan, Jiyaniş, Serêsêvê, Bê, Şûke, Gorbe köyleri, Gever'in Şûkê, Zerê, Dêrê, Çevrecik, Bêlî, Gundê Demirî, Elesan, Nirik, Oramar, Şemzînan'da ise Bogalte, Herkî, Bodavî, Bayê, Raşîda, Doyê, Tuyo köyleri yasaklı. Colemêrg'in 35 köyüne 30 yıldan fazladır giriş ve çıkışlar yasaklı. Köylerine giremeyen yurttaşlar, Barış ve Demokratik Toplum Süreci’ne rağmen halen bölgedeki yasakların kaldırılmadığını belirterek, köylerine gidip inşa sürecine katılmak istediklerini belirtti.

30 yıldır gidemiyor

30 yıldır yasaklı olan Marîfan köyüne gidemeyen 65 yaşındaki Recep Aktaş, söz konusu yasakların keyfi bir şekilde sürdürüldüğünü belirterek, geri dönüş haklarının yıllardır askıya alındığını ifade etti. Aktaş, “Devlet 90'lı yılların Mart ayında köylerde koruculuk sistemini dayatmaya başladı. Bir aya aşkın köyümüzde zorla koruculuk dayatmasında bulunuldu. 60 ev koruculuğu kabul etmediğimiz için köyümüzden göç etmek zorunda kaldık. Colemêrg'e geldiğimizde de çok zorlandık. Geçim sorunu yaşıyorduk. Köy boşaltıldıktan sonra yakıldı. Köyde hiçbir şey bırakmadılar. İnsanlar can havliyle, çıplak ayakla köylerinden çıkmak zorunda kaldı” dedi.

Kürt meselesinin çözümü için başlatılan süreçte devletin samimi olmadığını aktaran Aktaş, şunları söyledi: “Bir yıldır başlayan sürece rağmen halen hukuki olarak bir adım atılmış değil. Güzel sözler kuruyorlar ama pratikte hiçbir şey yok. Bu sürece rağmen halen izin alarak köylerimize gidiyoruz, halen köylerimiz yasaklı. Kimse köyüne gidip ekim yapamıyor, köyünde ev inşa edemiyor. Madem süreç var, sulh var; PKK silahını yaktı, o zaman devlet de gerekeni yapsın. Köylerimizdeki yasakları kaldırsın, köylerimize gidelim. Şu an Çelê de onlarca köy yasaklı. İnsanlar gitse de hemen haklarında soruşturma, dava açılıyor. Bu süreçteki samimiyetinizi gösterin, yasakları kaldırın, köylerimizi gidelim.”

PKK bahanesi de bitti

Çelê'nin Şivişkî köyünden olan Remziye Akbaş (50), yasağın kalkması durumunda köylerini yeniden inşa edeceklerini belirterek, şöyle konuştu: “Köyümüz boşaltılmadan önce hayat vardı. Hayvanlarımız, ağaçlarımız, tarlalarımız vardı. Her evin 150'den fazla koyunu yoktu. Bütün köy geçimini böyle sağlıyordu. Köylerimiz boşaltıldı ve 37 yıldır gidemiyoruz. Yılda bir defa saat 10.00’da gidiyoruz ve sadece bir saat kalabiliyoruz. Köyümüze gidip ekim ve tarım yapmak istiyoruz ama yasaklı. Bizler yurtsever aileleriz bu yüzden girişlerimiz yasak. 30 yıldan fazladır köye gitmemişim. Şimdi de bize gidin derlerse gider, köyümüzü inşa eder, orada yaşarız. Halen köyümüze gitmek için jandarmadan, kaymakamdan izin almamız gerekiyor. Şimdiye kadar PKK'yi gerekçelendiriyorlardı ama PKK buralardan çekildiğini duyurdu. O zaman bu yasaklar neden halen sürüyor, neden köylerimize gidemiyoruz?"

 

Çelê'nin Seranî köyünden Ömer Akbulak (62), sürece rağmen köylerin halen yasaklı olmasının kabul edilir olmadığını belirterek, "1995'te köyümüzden çıkarıldık. Bizler köylerimizde doğduk, büyüdük ve bir hayat kurduk. Tekrardan serbest bir şekilde köylerimize gidip orada yaşamak istiyoruz. Tam 30 yıldır köylerimize gidemiyoruz. Sadece sonbaharda bir sefer izin veriliyor ve o da bir kaç saatlik. Şu anda köylerin yasaklı olmasına bir gerekçe kalmadı. Eğer bu süreçte samimilerse o zaman köylerimizin üzerindeki bu yasaklar kalksın” diye konuştu.

Toprağa bağlılığımız azalmadı

Çelê'nin Talisa köyünden Gurgîn Bozdağ ise şunları paylaştı:  "Devlet köyümüzde kalıp yaşamamıza, geçinmemize izin vermedi. Küçüktüm, devlet güçleri köye gelmişti. Babamı baş aşağı astılar, ayaklarına tuz sürüp vuruyorlardı. Bunları hiç unutmuyorum. Kızım 5 gün 5 gece işkence gördü, başında tek bir saç tel bırakmadılar ama toprağımıza olan bağlılığımız hiç azalmadı. Köyümüzü halen çok seviyoruz. Daha önce, 'PKK var' diyorlardı ve bu yüzden yasaklıyordu ama PKK, güçlerini çekti ancak devlet bir adım atmadı ve köylerimiz halen yasaklı. Köylerimizi inşa etmek istiyoruz, çocuklarımız evlerine dönsün, cezaevleri de kapıları açılsın istiyoruz." WAN