Bir avuç küle de razı

• Garzan bölgesinde yapılan hava saldırılarında şehit düşen HPG’li Rıdvan Polat’ın annesi, dört yıldır oğlunun cenazesini arıyor. Anne Fazile Polat, “Bir avuç kül bile olsa bana versinler” dedi.

Bitlis’in Garzan bölgesinde 2017’de çıkan çatışma sonrası yapılan hava saldırısında şehit düşen HPG gerillası Rıdvan Polat’ın cenazesi dört yıldır ailesine verilmiyor. Çocuklarının cenazesini alabilmek için savcılığa yapılan başvurulardan sonuç alınamıyor. Anne Fazile Polat, oğlunun cenazesinin verilmesini istiyor.

Fazile polat, oğlunun şehadetinden kısa bir süre sonra Gever’deki karakoldan köy muhtarı aracılığıyla karakola çağrıldıklarını belirterek, aile avukatlarıyla birlikte karakola gittiklerini ve kendilerine, Rıdvan için “Nasıl gitti? Kim götürdü?” gibi sorular sorulduğunu söyledi. Polat, karakolda, oğlunun şehadetinin kendilerine aktarıldığını dile getirdi. Aradan geçen üç aylık süre geçtikten sonra Kürtçe yayın yapan televizyon kanallarının oğlunun şehit düştüğünü duyurduğunu, fotoğraflarının paylaşıldığını gördükten sonra durumun kesinleştiğini belirten Polat, ardından Bitlis’e giderek birçok yere başvuruda bulunduklarını, son olarak DNA örneği verdiklerini aktardı. DNA sonuçlarının üç ay sonra çıkacağının kendilerine söylenmesine rağmen sonuç alamadıklarını ifade eden Polat, “Bitlis’ten döndükten iki yıl sonra beni aradılar. Arayan kişi, Bitlis Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından aradığını söylediler. ‘Rıdvan Polat’ın ailesi misiniz’ diye sordular. Bize ‘Gelin’ dediler. Gittiğimizde de bize ‘Biz sizi aramadık, kim size gelin demiş’ dediler” diye konuştu.

Polat, “Avukatımız savcılığa gittikten sonra 3-4 yer söylediler, gidip bakın, dediler. Nereye gittiysek bize doğru söylemiyorlardı. İki gün boyunca mezarlık ve köyleri gezdik ama hiçbir şey öğrenemedik. Bize numara verdiler. Mezarlığa baktık, verdikleri numarayla eşleşmiyordu” dedi.

Tek isteğinin oğlunun yerini öğrenmek olduğunun altını çizen Polat, şu çağrıda bulundu: “Oğlum neredeyse bize söylesinler. Tek bir avuç kül, kemikleri de olsa bana versinler. Ben oğlumun kemiklerine ve külüne de razıyım. Buraya getirip mezarını yapmak istiyorum. Öldükten sonra ne yapacaklar? Çocuklarımızın ölülerinden mi korkuyorlar? Yeter artık.”  HAKKARİ