Bir günlük yevmiye, 1 litre yağ parası!

• Bir yandan koronavirüs salgını, bir yandan bunaltıcı sera sıcağı… Üstüne bir de Ramazan orucu… Çilek tarlasının yolunu tutan kadınlar, ağır şartlarda çalışıyor ve günün sonunda yalnızca 70 TL yevmiye ile evlerine dönüyorlar. Yevmiye, pazar alışverişini bile karşılamıyor; kadınlar, ekonomi politikalarına tepki gösteriyor.

Mezopotamya Ajansı’ndan Selma Turan’ın haberine göre Türkiye’nin en önemli çilek üretim merkezlerinden biri olan Aydın’da hasat mevsimi başladı. Yoğunlukta Köşk, Efeler Sultanhisar ve Nazilli ilçelerinde örtü altı seralarda yetiştirilen çilekler, kadınlar tarafından toplanıp itinayla kasalara yerleştiriliyor. Örtü altında 9 ay boyunca yetiştirilen çilekten üreticiler, 3 ay verim alabiliyor. Hasat, geçen yıla oranla hava koşullarının serin geçmesinden kaynaklı bu yıl daha verimli olsa da hem üreticiler hem de işçiler, ekonomik krizden dolayı dertli. 

 
Sabah 5’te uyanıp…
Kadın işçiler, hem koronavirüs tehdidi altında hem de oruçlu halde örtü altı seraların sıcaklığında çilek topluyor. Evine ekmek götürebilmek için sabah saat 05:00’da uyanıp tarlalarda mesaiye başlayan kadınlar, günlük 70 TL yevmiye alıyor. Oruç nedeniyle şimdilik saat 13:00’a kadar çalışan kadınlar, aldıkları yevmiyenin ancak ekmek ve su parasına yettiğini belirtiyor.
 
Yoksulluk sınırı altında
Çilek tarlasından önce fabrikalarda çalışan Güneş Kaçmaz, son 3 yıldır çilek toplamaya geldiğini belirterek, “Sabah saat 05:00’da uyanıyorum. 8 yaşındaki çocuğumu evde bırakıp geliyorum. Eşim inşaat işçisi ama şu an iş olmadığı için çalışamıyor. Evde sadece ben çalışıyorum. 7 kişiyiz ve 70 TL’lik yevmiye ile yaşamımızı idame ettirmeye çalışıyoruz. 1 litre yağ olmuş 70 TL. Yoksulluk sınırının altında yaşıyoruz. Bir pazar parası bile çıkartamıyoruz. Koşullarımız çok zor. Hal böyleyken tarlada yaşadığım zorlukları anlatmak bile istemiyorum” diyor. 

 Kadınlara iki kere zor
Ekonomik durumlarının kötüye gitmesinden kaynaklı bu yıl çilek toplamaya başlayan Menice Eres, “Hayat şartları zor. Bir yerden para gelmek zorunda, kiracıyız. Benden başka kimse çalışmadığı için çok kötü durumdayız. 3 aydır kiramı ödeyemedim. Yaşamak zor. Yaşamak için mücadele etmek ise çok daha zor. Burada çalıştıktan sonra oruçlu halimle bir de eve gidip iş, yemek yapıyorum. Kadınlar olarak yaşam bizim için daha da zor” ifadelerini kullanıyor. 
 
‘Patates, soğan istemiyoruz’
İktidarın halkı açlığa ve sefalete sürüklediğini dile getiren Eres, tepkisini şu sözlerle dile getiriyor: “Patates, soğan dağıtıyorlar. Biz patates, soğan istemiyoruz. Verdikleri bir çuval patatesi bir hafta yeriz. Öbür hafta ne yiyeceğiz? Kendileri evlerinde güllük gülistanlık oturuyor. Halkı açlığa mahkum ediyorlar. Çocuklarım aç. Kiram geçtiğinde ev sahibi kapı dışarı ediyor. Ne yapacağım? Akşama kadar çalışıyorum ancak bir kilo peynir, bir koli yumurta alabiliyorum. Başka bir şey alamıyoruz. Bu Allah’tan reva mıdır? İnsanlıktan çıkardılar bizi.”

 ‘Kimsenin karnı doymuyor’
Çilek toplayıcısı Vesile Dayan da, sabahın ilk ışıklarında uyandıklarını ve çocuklarını evde bırakıp tarlaya gelmek zorunda kaldıklarını belirterek, “Çocuklarıma bakacak kimse yok. Aklım hep onlarda ama çalışmak zorundayım, mecburum. Çalışmasam aç kalırız. Sabahtan akşama kadar seraların altında belimizi kırıp çalışıyoruz. Aldığımız para da yetmiyor. Bu parayla kimsenin karnı doymuyor. 1 litre su 5 TL, bir ekmek 2 TL, 70 TL yevmiye neye yetiyor? Ancak ekmek ve su paramızı çıkartabiliyoruz. Soframız boş. Çok zor zamandan geçiyoruz. Bir an önce işsizliğin giderilmesini istiyorum” diye belirtiyor. AYDIN