Evîn Encu ve tarafını belirlemek…

• İki sınır arasında kalmanın dayanılmazlığı, iki gerçeğe yakınlaştırır: Sömürgecinin devşirdiği ihanet ve tarihsel bilincin beslediği direnişçilik ve yurtseverlik. Tarafını belirlediğin andan itibaren bağlar sınanmaya başlanır.
• Gencecik ömrünü halkının özgürlüğüne feda eden Evîn (Delîla) ile ömrünü sömürgecisinin hizmetine adayan Nimet gerçeğini doğru sorgulamak lazım.

Her isim aynı zamanda bir geleneğin sürdürücüsü olmak amacıyla da taşınır. Özgürlük Hareketi’ne katılan her savaşçının kendisine yeni bir isim seçmesi bundandır, ölümsüzleşenin hayalleri de o isimle birlikte taşınır.

Savaşçı, geleceğini onunla birleştirir ve hayat hikayeleri tek kişilik değildir artık. Biriyle başlar ve onunla çoğalır hikayeler.

Mesela, Kürdistan kadın gerillasının özgürlük serüvenini okuyan, bilen ve yakınlık kurmak isteyen herkesin aşina olduğu bir isimdir Delîla.

Kürt kadın ordulaşmasının mihenk taşlarından olan, cesareti ve savaşçılığıyla bir efsane gibi anlatılan Delîla Goyî’den (Nesime Yaman) sonra taşınan Delîla isimleri ve hikayeleri, bizi aynı zamanda onun da hikayesiyle buluşturuyor. Qilaban’a götürüyor, Roboskî’nin kabuk tutmayan yaralarına. İki sınır arasında kalmanın tüm tanımlarına ve buradan ayrışan yollara, tercihlere götürüyor bizleri. Böyle bir sınırda yaşamanın seçenekleri, en fazla sömürgecilik tarafından bölünmüş coğrafyan kadardır. O kadarı bırakılır sana ve sonra da ‘kader’ diye kabul ettirilir, sen de boyun eğersin.

İki sınır arasında kalmanın dayanılmazlığı, iki gerçeğe yakınlaştırır: Sömürgecinin devşirdiği ihanet ve tarihsel bilincin beslediği direnişçilik ve yurtseverlik. Tarafını belirlediğin andan itibaren bağlar sınanmaya başlanır. Bu seçim sömürgecinin devşirdiği ihanetten yanaysa tarihsel, toplumsal ve kültürel değerlerle bağlar zayıflar. İnkar başlar ve düşmenin dibi görünmez artık. Ama bu seçim yurtseverliğin beslediği tanımlara çıkıyorsa ve bunlarla bütünleşerek yol almayı amaçlıyorsa, cesareti kuşanır, güçlenir ve itaat etmeyi asla kabul etmez. Özgürlük arayışına sürükler seni.

Delîla Goyî böyle bir sınır köyünde, kendinden önceki Delîların hayallerinin peşine düşerek özgürlük kavgasına yürüdü. Yüzyıldır süregelen sömürge ve ihanet gerçeğini değiştirmek için, Roboskî’nin intikamını almak için savaştı. Sömürgeci Türk devleti cenazesini rehin aldı. 22 Ocak’tan 4 Şubat’a kadar Şırnak Devlet Hastanesi morgunda bekletildi. Nihayet karlı coğrafyasına götürüldüğünde halkı karşıladı. Kadınlar anlattı hakikatini. Direnişine, kavgasına bağlılık sözü verdiler. Unutulmayacağını haykırdılar.

Delîla’nın 5 yoldaşıyla birlikte şehit düştüğü çatışmada sömürgeci Türk devletinin 30 yıllık bir kontrası, ajanı ve gönüllü koruyucusu da öldürüldü. İkisi de aynı aileden olduğu için isimlerini ve fotoğraflarını yan yanana kullanarak yaşanana ‘Kürdün trajedisi’ diyenler çok oldu. Kürt’ün yüzyıldır geleceğine dolanan bir bağ var; bir türlü sökülüp atılamayan. Doğru sorgulanmadığı için hala nefes alan bir ihanet gerçeği var. Sömürgecinin gücünden, büyüklüğünden değil de Kürt’ün ihaneti yüzünden geciken bir halkın ve ülkenin özgürlüğü var. Gencecik ömrünü halkının özgürlüğüne feda eden Delîla ile ömrünü sömürgecisinin hizmetine adayan Nimet gerçeğini bu yüzden doğru sorgulamak lazım. Tanımlarken de her birini hak ettiği gibi tanımlamak ve doğru yerlere koymak gerekir. Bu hakikati dramatize edip bir kadermiş gibi birbirimize kabul ettirmekten vazgeçmeliyiz. Bu yanılgıdan sıyrılmazsak; Delîla’nın bedenine saplanan kurşunların, sömürgeci devlet tarafından bir ihanetçinin eline tutuşturulan silahtan çıktığı gerçeğini de idrak edemeyiz.

İhanet bir tercih ve seçim sonuçta. Doğru mücadele edilirse, doğru bir bilinç aşılanırsa değişebilir, ihanetin bu topraklardaki kökü kurutulabilir. Böyle bir eşiğe gelinmiştir artık.

Bu başarılırsa, Roboski’den Şengal’e kadar kalbimizde, zihnimizde, bedenimizde açılan yaralar belki sağalabilir, Delîla Goyî’nin hikayesinde çoğalan hayaller gerçeğe dönüşebilir…