Kemiklerini 7 yıl vermediler

• Sokağa çıkma yasakları döneminde Nisêbîn’de şehit düşen Roza Amed’in kemikleri, 7 yıl boyunca teslim edilmedi. “Testlerde isim karışıklığı olmuş” bahanesiyle oyalanan anne Azize Göktekin, şunları söyledi:
• “Şükürler olsun ki kemiklerini alabildik. Kızım tek başına uğurlanacak biri değildi. Bir kez daha gururluyum. Kanımızın son damlasına kadar inancımızın, yolumuzun ve şehitlerimizin izinde olacağız. Ben şehit annesiyim, yiğit annesiyim.”
• Ablası Fatma ise şöyle konuştu: “Artık bir mezarı olduğunu biliyoruz. Roza’nın ölümü onun istediği gibi olmadı. İsteklerini yerine getiremediğimiz için üzgünüz ama 7 yıldan sonra onun kemiklerini aldığımız için mutluyuz.”

Türk devletinin teşvik edip destek verdiği DAİŞ’in 2014’te Şengal’e saldırmasıyla Yekîneyên Parastina Jin’a (YPJ) katılan Bahar Göktekin (Roza Amed), 2015’te başlayan sokağa çıkma yasaklarında Mêrdîn’in Nisêbîn (Nusaybin) ilçesinde yaşanan çatışmalar esnasında 24 Nisan 2016’da şehit düştü. Cenazesi devlet tarafından Amed’in Bağlar ilçesindeki Yeniköy Mezarlığı’na gömülürken, DNA testi yaptırıp almak isteyen aileye yıllarca verilmedi. MEBYA-DER’in ve avukatların girişimleri ile 7 yılın ardından cenaze “Testlerde isim karışıklığı olmuş” denilerek aileye teslim edildi. Roza’nın kemikleri kendisinden ölmeden önce haber almak isteyen ve 7 ay önce trafik kazası nedeniyle yaşamını yitiren babasının mezarının yanında toprağa verildi. Amed’in Farqîn (Silvan) ilçesinde yaşayan Roza’nın annesi Azize Göktekin ve ablası Fatma Göktürk, bir yandan Roza’nın kemiklerini aldıkları için sevinçlerini dile getirirken, bir yandan da yaşanan hukuksuzluğa dikkat çekti.

JINNEWS’e konuşan anne Azize Göktekin, 7 yıl boyunca yaşadıkları zorlukları anlattı. Savcılık tarafından kemiklerin verilmesini uzatmak adına sürekli oyalandıklarını belirten Göktekin, “Şehit olduğunu başkalarından duyduk, inanmadık. Devlet bizi arayana kadar gerçeği hiçbir zaman öğrenmedik. Gidip DNA testi yaptırdım. Mardin Savcılığına gittim, beni Nisêbîn’e gönderdi. Nisêbîn’e gittim, ‘Kızım kayıp’ dedim. DNA testi yaptırdım ve testte bir şey çıkmadı. Kızımın yaşadığına inanıp sevindim. Babası yaşamını yitirdikten bir süre sonra Mardin Emniyet Müdürlüğü beni aradı, ‘DNA testinin sonuçları çıktı, daha önce yapılan test başka bir test ile karışmış, isimleri karıştırmışlar’ dedi. Savcılık benim imzam ile dosyayı İstanbul’a göndereceğini söyledi. Üç hafta boyunca dosyanın hazırlanacağını söylediler. 6 ay boyunca beni oyaladılar” dedi. 

 

 

Tek başına uğurlanacak biri değildi

Savcılığa yeniden gitmeye karar verdiğini fakat yine sonuç alamayınca ilgili kurumlara başvurmasının ardından cenazeyi alabildiklerini kaydeden Göktekin, şöyle devam etti: “Emniyet oğlumu aramış, ‘Cuma günü gelip cenazenizi alın’ demişler. Cuma günü gittik ve bize cenazeyi vermediler. 5 defa savcılığa , sonra Emniyet’e gittik. Daha sonra tekrar Mêrdîn’e gittik. İki hafta boyunca orada kaldık, sonra MEBYA-DER’e gittik. Bir avukat tuttuk. Ardından Emniyet bizi aradı ve mezarlığa gelmemizi söyledi. Saat 13.30’da mezarlığa gittik, her şeyin hazır olduğunu söylediler. Sadece kepçe gelmemişti. Bize ambulans da vermediler, kendimiz ambulans ayarladık. Belediyeden gidip izin kâğıdı aldık. Sonra kepçe geldi ve cenazemizi çıkardı, sonra da bize yardım etmediler. Olay çıkmasın, devletin elinden cenazemizi alalım diye sessiz bir şekilde cenazemizi aldık. Cenazemizi Diyarbakır’dan çıkardığımız gibi bizi Farqîn karakoluna getirdiler.  Oysa cenazeye sadece ben, oğlum ve kayınımın oğlu gitmiştik. Kimliğimi alıp fotoğrafımı çektiler. Kızımı böyle almış olsak da şükürler olsun ki kemiklerini alabildik. Kızım tek başına uğurlanacak biri değildi. Bir kez daha gururluyum. Kanımızın son damlasına kadar inancımızın, yolumuzun ve şehitlerimizin izinde olacağız. Ben şehit annesiyim, yiğit annesiyim.”

7 yıl bizim için ağırdı

Roza’nın ablası Fatma da Roza’nın şehadetinin üzerinden geçen 7 yılın kendileri için çok ağır olduğunu belirtti. Fatma, “Şehit düşen çocuklarının cenazesini almaya giden köylülerimiz Roza’nın da şehit düştüğünü söylediler. Annem Roza’nın yaşayıp yaşamadığını öğrenmek için DNA testi yaptıracağını söyledi. DNA testinin yaptırılmasının üstünden üç ay geçti, DNA testinden bir sonuç alamadık. Sağ olduğunu ya da bedeninin yıkılan evler altında kaldığını düşündük. Roza bazen rüyalarıma giriyordu, ‘Gel beni çıkar’ diyordu. 7 yıl bizim için çok zor geçti. Çünkü net bir şey yoktu. Herkes bize başka bir şey diyordu” ifadelerini kullandı.

Babamın yanında toprağa verdik

Roza’nın cenazesinin 20 gün sonra verileceğinin söylenip üç ay boyunca verilmediğini hatırlatan Fatma, baskılara rağmen Roza’nın kemiklerini aldıklarını söyledi. Fatma, şunları paylaştı: “Babam vefat ettikten 5-6 gün sonra annemin ve Roza’nın kanının uyuştuğuna dair haber geldi. Amed’de Yeniköy Mezarlığında olduğunu söylediler. Kemiklerine ulaştığımız için mutluyuz, artık bir mezarı olduğunu biliyoruz. İlk başta bize cenazeyi 20 gün sonra vereceklerini söylediler ama 6 ay geçtikten sonra verdiler. Roza’nın ölümü onun istediği gibi olmadı. İsteklerini yerine getiremediğimiz için üzgünüz ama 7 yıldan sonra onun kemiklerini aldığımız için mutluyuz. İnsanlar bize, ‘Bırakın orada kalsın (Yeniköy Mezarlığı), onu incitmeyin, neden kemiklerini getiriyorsunuz’ dedi. Babam üzüntüsü içinde kalarak öldü. O yüzden babamın yanında toprağa verdik.” AMED