Şehitler diyarı:Kobanê
Direniş ardından son mermisiyle hayatına son veren, arkadaşlarını korumak için kendini feda eden, koruduğu sokağı terk etmeyip bedenini tanklara siper eden şehitler...
Kendini, arkadaşlarını ve toprağını korumak için bombayı bedeninde patlatan Rêwan, Arin Mirkan ve onlarca savaşçının yoldaşları burada...
Onlar sadece Kobanê’ye, Rojava veya Kürdistan’a değil, tüm insanlığı büyük bir miras bıraktı...
Kobanê direnişinin anlamak için şehitliği mutlaka ziyaret etmek ve her bir kahramanın mezar taşına ayrı ayrı dokunmak gerek. Kente geldikten bir saat sonra, ’Kobanê'nin henüz bir bardak suyunu içmeden’ şehit düşen kahramanlar yatıyor şehitlikte...
Sınırları aşarak Kobanê’ye omuz vermek için gelip şehit düşen ve isimleri henüz öğrenilmeyen savaşçıların mezarları da var şehitlikte.
Bazı mezar taşlarının yanında çocukların babalarına yazdığı mektuplar bırakılmış.
Bazılarına şehitlere ait eşyalar.
Bazılarına anne ve babaların evlatlarına bıraktığı son hediyeler bırakılmış...
Bazılarında ise savaşçıların arkadaşlarına yazdığı şiirler, verilen sözler var...
Şehitliğe ulaştığınızda mutlaka şehit arkadaşlarının mezarını ziyaret eden gazileri görürsünüz.
Kobanê Şehitliğinde şimdi büyük bir müze yapılıyor. Şehitliğin yapımındaki eksikliklerin tamamlanması için çalışmalar sürüyor.
Kobanê merkezinde ise savaş ve direnişin izleri olduğu gibi duruyor. Adım attığınız her yerde bir direniş hikayesi anlatılıyor. Direnişin yoğun olduğu bir iki mahalle müze olarak tasarlanmış. Şehit düşen savaşçılara ait eşyalar korunma altına alınmış. Müze çalışması bir ekip tarafından yapılıyor.
Kentin diğer mahallelerinde ise evler önemli oranda onarılmış. Daha önce belirlenen bazı yerlerde bir kısım inşaat yapılmış ancak şimdilik durmuş, hayat savaşa göre örgütlenmiş.
Sınırda duvar örülmüş ve sınır kapısı gidiş gelişlere kapatılmış. Kobanê’ye geri dönüşler ise devam ediyor. Daha önce buradan göç edenler haftada iki gün kapıdan geri dönebilirler. Dönenler hiçbir eşya getiremiyor. Kobanê’den diğer tarafa geçmek ise Türk devleti tarafından engelleniyor.
Cezire kantonu ve son olarak Minbic yolunun açılması, halkın zorunlu ihtiyaçlarını gidermesine önemli oranda katkı sağlıyor. Günlük temel ihtiyaçlar sağlanabiliyor. Kanton yönetiminin verdiği bilgilere göre, halkın yüzde 70’i geri dönmüş. Kobanê kent merkezinde şu an 50 bin civarında kişi yaşıyor. Kentin köylerle birlikte Kobanê nüfusu 100 bin. Kentin elektrik ve su sorunu da önemli oranda çözülmüş. Ancak telefon ve internet çok sınırlı. Okullar açık, eğitim imkanlar dahilinde yapılıyor.
Kentin en önemli sembolü olan Miştenur tepesi ise, daha çok güvenlik için kullanılıyor. Miştenur’un bir tarafında Suruç ovası, diğer tarafında ise Kobanê ve çevre köyleri bulunuyor. Burada, daha önceki tecrübeler de gözetilerek çeşitli güvenlik tedbirleri alınıyor.
Arin Mirkan’ın şehit düştüğü Miştenur tepesinin diğer yamacında ise bir anıt yapılacak.
Kobanê’de her aileden mutlaka bir şehit var. Bazı ailelerde bu sayı ikiye üçe çıkıyor. Küçük bir yerleşim yeri olması itibariyle herkes birbirini tanıyor. İnsanlar arasındaki manevi bağ doğal olarak savaştan sonra oldukça gelişmiş ve Kobanê aslında bir şehir olmaktan ziyade, artık binlerce insanın üye olduğu büyük bir aile ...
Kobanêliler, bu kentin artık sadece kendilerine ait olmadığını anlatıyor. ‘Burası kendine insanım diyen herkesi evidir’ diyorlar. Buraya gelip şehit olan diğer savaşçıları anlatıyorlar. Kobanê’nin insanlığın ortak bir değeri olduğunu biliyor, bunun farkındalar. Bu şekilde yaşıyorlar.
DAİŞ çetelerinin 25 Haziran 2015’te Türk devletinin desteğiyle kentte yaptığı katliam, Kobanê’de acısı hiç bir zaman bitmeyecek bir yara bırakmış. Bazı anne ve babalar çocuklarının, bazı çocuklar ise anne ve babalarının gözleri önünde vahşice katledilmiş.
İşte bu insanlar şimdi bu kentte yaşıyor. Bu katliamda yaşamını yitiren 300'e yakın sivil için ayrı bir şehitlik yapılmış. Ancak kent halkının neredeyse tümü bu vahşete tanık oldu. Bu acı Kobanêli her insanın yüzünde okunuyor...
DAİŞ ve Türk devletinin sızma ve saldırılarına karşı güvenlik tedbirlerine çok önem veriliyor. YPG/YPJ’nin yanı sıra, Asayiş, Hêzên Parastına Cewheri ve Erka Xwe Parastinê Askerleri kentin giriş ve çıkışları başta olmak üzere, her yerde görevinin başında.
Kanton yönetimi ise daha önce kullandığı binayı kısmen onararak kullanıyor. Yer ve imkan olmadığı için tüm bakanlıklar iki binada yerleşmiş. Neredeyse şehirdeki tüm sorunlarla ilgileniyorlar.
Şehirdeki TEV-DEM yönetim, kadın ve gençlik kurumları, Şehit Aileleri Kurumu, Heyva Sor ve diğer kurumların çalışmaları ise aralıksız devam ediyor. Hemen hemen herkes bir kurum veya komiteye üye. Kurumlar arası koordinasyon ise günlük olarak sağlanıyor.
Burada yaşayanlar, Kuzey Kürdistan ve Rojava-Kuzey Suriye’de devam eden savaşı yakından takip ediyor. Kürtlere dayatılan savaşın bilincinde oldukları için, içinde bulundukları koşullar ne olursa olsun, dışardan herhangi bir beklenti içerisinde değiller. ‘Kaderimiz birbirine bağlı, zaferimiz ortak olacak’ diyorlar...
Kobanê’ye yönelik saldırıların Türk devleti tarafından DAİŞ eliyle yapıldığını unutmamışlar. Bunu sürekli anlatıyorlar.
Kobanê halkı, sergilenen direnişin dörtte birinin ancak anlatılabildiğini düşünüyor. Kobanê direnişinin basın yayında yeterince yer almadığını, burada yaşanılanların onlarca belgesel, film ve kitaba konu olabileceğini söylüyorlar. Bu direnişin anlatılmasını istiyorlar.
Konuştuğunuz herkesin anlatacağı onlarca kahraman, yüzlerce kahramanlık hikayesi var... Bir noktaya kadar dinleyebiliyorsunuz. Onlar da bir noktaya anlatabiliyorlar. Sonra kelimeler gelip düğümleniyor boğazlarına...
Ama Kobanê, gördüğü acı ve vahşete esir düşmemiş. Buradaki direniş ve kahramanlığın onuruyla ayakta ve kendilerine selam veren herkesi selamlıyor...
