Arkadaş

• Ben seni nasıl düşündüğümü anlatmayı düşünüyordum. Hayatı duydum, atların rüyalarını, kuşların uçma hissini, yaprağın düşüşünü. Ben seni düşünürken dünyada her ne varsa sana benzedi. Ama seni bir daha göremeyeceğimi düşünmedim.

Ezda Stara DENİZ

Dün gece bir çiçeği yalnızlığa bıraktım

Dedim ki, belki dünya değişmek isteyebilir

Dedim belki hiç ölümler olmamış

Gitmeler hiç bilinmemiştir

Dedim ki belki hiç gitmemişsindir

Belki ben şaşırmışımdır yaşam ve ölümün yerini.

 

Sesimi sana getirsinler diye ben dağ suları ile konuştum. Ateş hatlarında bir vedaya kanmazsın, su kalbimi kırmaz sanmıştım. Senin için niyetlenince laleler derlemeye, gölgesiz vadilerde, uçurum kıyılarında, tanımadığım çiçekler gösterdi kendini bana. Dünya bu kadar kötü olabilirken, nasıl bu kadar iyi niyetli kaldığımızı anlattılar bana. Ben sana onlardan hikâyeler topladım, en çokta uzun uzun dağ lalesini anlatacaktım. Çiçekler bu defa ellerimi bırakmaz sanmıştım… 

Geçtiğim pusuları, gittiğim uzak yolları, bombardımanları anlatacaktım; o sıra iki kelebeği saatlerce seyrederken farkına vardıklarımı, bir devedikenini avuçladığımda neden ellerimin acımadığını, bir pezkovi ile subaşında karşılaşmamı anlatacaktım. En çok da, o sırada nerdeyse duracak kalbimi anlatacaktım. Bu defa uzaklar beni üzmez sanmıştım…  

 

Sensiz kalmışız arkadaş

Ben seni nasıl düşündüğümü anlatmayı düşünüyordum. Hayatı duydum, atların rüyalarını, kuşların uçma hissini, yaprağın düşüşünü. Ben seni düşünürken dünyada her ne varsa sana benzedi.

Karanlıkta baykuş öterken, köşe başlarında namlular, gökte uzun menzilli savaş kodları, devrime beş on kala, aslında hiçbir şeyi uzun uzun anlatamayacağımı biliyordum. Ama seni bir daha göremeyeceğimi düşünmedim. Düşüncelerim bu defa beni yanıltmaz sanmıştım…

Bir dağ başında, bir su kenarında ve bir meşe ağacının altında oturdum her gün ve sana seslendim "Seni öldürmelerine izin verme’’ dedim. Seni nasıl düşünürsem başına gelir diye, bir güvercini bir zeytin ağacı ile karıştırırdım aklımda. Seni ve hayatı barıştırırdım aklımda. Seni dünyaya karıştırırdım. Madem aklımda olan başına gelecekti, ölüm seni unutur düşüncesini çizdim aklıma.

Ama çekilmiş güneş, yıldızlar dökülmüş üstüne, kadim zamanlar uyanmış, incir ağacını bir sancı tutmuş, sensiz kalmışız…

Sensiz kalmışız arkadaş!