Avrupa’nın özerkliği uzak bir hayal!

• Avrupalılar, yüksek teknoloji alanında Asya ve ABD’ye meydan okumak için her fırsatı kaçırdı. Washington, Avrupalı müttefikleri için de facto bir güvenlik garantisi sağladığı sürece, jeopolitik, Portekiz’den Almanya’ya kadar hükümetler için konu dışı hale geldi.

RALPH SCHOELLHAMMER* -Çeviri: SERAP GÜNEŞ

Fransız-Alman anlaşmazlıklarından başlayarak, Avrupa Birliği içinde, enerji ve Çin’e yönelik ortak bir siyasa konusunda büyüyen çatlaklar var. O kadar ciddi bir anlaşmazlık ki, Başkan Macron ve Şansölye Scholz arasındaki bir toplantı neredeyse iptal edildi. AB’nin en güçlü Doğu Avrupa üyesi olan Polonya, Avrupa Komisyonu’nun sözde demokratik standartlardan yoksun olduğu için Varşova’ya mali transferleri onaylamayı reddetmesi nedeniyle Brüksel’le açık bir anlaşmazlık içinde. Bu, Avrupa Komisyonu’yla Macaristan’ın Viktor Orbán’ı arasında süregelen soğukluğa yaklaşan bir durum. Tam da bu sırada, Polonya, İkinci Dünya Savaşı için tazminat olarak Berlin’den 1,3 milyar euro talep ediyor.

ABD ve Çin gerilimi

Rusya’yla olan çatışmada bile birlik bir gerçeklikten çok bir slogandır. Örneğin Hollanda, Rus meslektaşlarıyla iş yapan Hollandalı şirketlere, AB tarafından uygulanan yaptırımlardan yaklaşık 100 muafiyeti gizlice getirdi. Almanya, Ukrayna’ya teslim ettiği silah sistemleri için mühimmat sağlayamıyor çünkü bu mühimmat kısmen İsviçre’den geliyor (ki bu AB üyesi bir ülke değil) ve Bern, tarafsızlığına ilişkin endişeler nedeniyle İsviçre yapımı mühimmatın yeniden ihracına izin vermiyor. Bunların hiçbiri, Avrupa’nın stratejik olarak özerk bir jeopolitik aktör olma hedefleri için iyiye işaret değil ve durum daha da kötüye gidiyor. ABD ve Çin arasındaki artan gerilimler ışığında Biden yönetimi, ABD’yi küresel tedarik zincirlerine daha az bağımlı hale getirmeye ve stratejik açıdan önemli sanayileri yeniden desteklemeye karar verdi.

Enerji kıtlıkları ABD’nin insafında

Bu sanayiler arasında, Avrupa’nın yeni bir ihracat sanayi kurmayı umduğu alanlar olan elektrikli araçlar ve yenilenebilir enerji için araç gereç üretimi yer alıyor. Yukarıda bahsedilen anlaşmazlıklara rağmen, ABD sanayi siyasasının yeni yönüne karşı çıkmak, her iki ülkenin de ABD’yle AB arasında potansiyel bir ticaret savaşı uyarısında bulunmasıyla birlikte, Fransa ve Almanya üzerinde birleştirici bir etkiye sahip oldu. Bununla beraber bu pek olası değil. Şu anda Avrupalılar, enerji kıtlıklarını gidermek için kendilerini ABD’nin insafına bırakıyor. Ekim ve Kasım başlarındaki ılıman sıcaklıklara ek olarak, AB’yi donmaktan koruyan ABD’nin sıvılaştırılmış doğalgazı (LNG) oldu. Buna rağmen, enerji fiyatları hâlâ ABD’dekinden neredeyse altı kat daha yüksek ve eski kıtadaki sanayiler ya üretimi durduruyor ya da tamamen kapanıyor.

Avrupa ekonomisi Washington’un hegemonyası

Brüksel ve Berlin’in dünyanın önde gelen elektrikli araç ihracatçıları olma hayalleri, yarı iletkenler, mineraller ve bol enerji olmadan olanaksız; ki bunlar da, Avrupa’nın kendi siyasa hatalarının bir sonucu olarak yoksun olduğu her şey. Eğitim sistemlerindeki reform, madencilik ve sondajla ilgili daha az yasak ve nükleer enerjinin gecikmiş bir şekilde benimsenmesi, geleceğin bu alanlarında gerçek bir rakip olmak için gerekli tüm koşulları yaratabilirdi. 

Ne yazık ki Avrupalılar, yüksek teknoloji alanında Asya ve ABD’ye meydan okumak için her fırsatı kaçırdı. Bu gelişmelerin ortaya çıkardığı şey, Avrupa ekonomisinin Washington’un küresel hegemonyasına ne kadar bağımlı olduğu ve serbest ticarete dayalı bir uluslararası düzeni sürdürme isteğidir. Washington, Avrupalı müttefikleri için de facto bir güvenlik garantisi sağladığı sürece, jeopolitik, Portekiz’den Almanya’ya kadar hükümetler için konu dışı hale geldi. Rus enerjisine ya da Çin piyasasına bağımlılık sorunsuz olarak görülüyordu çünkü Avrupa’da hiç kimse iktisadî bütünleşmeye üzerine kurulu bir dünya düzenine meydan okunacağına ciddi olarak inanmadı. Şimdi geçmişteki bu naiflik bir bedel talep ediyor ve Avrupa bunu karşılamak için en iyi konumdaymış gibi görünmüyor.

Kaynak: https://unherd.com/thepost/european-autonomy-remains-a-distant-dream/