Barış Annesi Cevahir Kara yaşamını yitirdi

Kadın Haberleri —

7 Temmuz 2020 Salı - 18:15

Ömrü boyunca barış mücadelesi yürüten Cevahir Kara, hayata veda etti. Defalarca gözaltına alınıp tutuklanan, alanlarda, cezaevi kapılarında direnen Kara’nın tek amacı, Kürt halkının meşru taleplerini bir anne olarak haykırmaktı.

Barış Anneleri kurucu üyelerinden Cevahir Kara, Cumartesi günü geçirdiği kalp krizi nedeniyle İstanbul’da yaşamını yitirdi.
Aniden rahatsızlanan 65 yaşındaki Cevahir Kara, hastaneye kaldırıldı ancak müdahalelere rağmen kurtarılamadı. Cenazesi İstanbul’da defnedildi.
Kürt özgürlük mücadelesiyle tanıştığı 80’li yılların başından beri kesintisiz mücadele veren ve bedeller ödeyen Cevahir Kara, şehit gerilla Ekrem Kara’nın annesi ve Avrupa’da yaşayan Kürtlerin çok yakından tanıdığı 2013 yılında vefat eden Ali Dayı’nın (Şemsettin Kara) da eşiydi. Ali Dayı, Avrupa’nın bir çok merkezinde Kürt Özgürlük Mücadelesi çalışmalarında yer almış, öncesinde de Türkiye ve Kürdistan’da yürüttüğü çalışmalar nedeniyle ağır işkenceler görmüş, hapis yatmıştı.

Faşizan yönelimlere boyun eğmedi

Barış Annesi Kara, 20 yıl önce İstanbul Barış Anneleri’nin kuruluşuna öncülük ederek, örgütlenmeyi geliştirdi, ulusal ve uluslararası arenada Türk devletinin sürdürdüğü kirli savaşı bitirmek için Kürt halkının barış taleplerine meşruiyet kazandırmayı hedefledi. Yıllarda cezaevi kapılarında mücadele veren Kara, aynı zamanda Tutuklu ve Hükümlü Aileleri ile Dayanışma Derneği’nin (TAYAD) bir üyesiydi. Türk devletinin faşizan yönelimlerine karşı asla boyun eğmeyip, umudunu ve direncini diri tuttu.

İşkencelerden geçti

Barış Annesi Kara, 2010 yılında Özgür Gündem gazetesine verdiği röportajda, şu ifadeleri kullanmıştı: “Örgüte katılan eşimi 20 yıldır göremiyorum. 7 çocuğumla beni gözaltına aldılar 1989’da. Hepimize işkence yaptılar. Defalarca gözaltına alındım, tutuklandım. Dişleri çekilen, vücudunda sigara söndürülen çocuklarımdan ikisi hala ortada yok. Polis bana onları sormak için her ay evimi arıyor. Bir savcı bana ‘p..k kocanı boşasana!” dedi. Kocamı görmüyorum ki! Hatay’da evim, toprağım vardı, ağa kızıydım. İstanbul’da tek başıma yaşam mücadelesi veriyorum. Çocuklarım öfkeli olmaz mı?”

HABER MERKEZİ