Beyaz tülbentlerimizi karartamazsınız!

• Savaşı ‘büyük kötülük’ olarak tanımlayan Emine Deniz,  “Barış istedik diye biber gazı sıktılar, yerlerde sürüklediler, fakat biz vazgeçmedik. Tülbentlerimizin karartılmasına izin vermeyeceğiz. Sonuna kadar barış mücadelesinde olacağız” dedi. 

 EYLEM AKDAĞ/MA
        
İkinci Dünya Savaşı’nın başlangıç tarihi olan 1 Eylül’ün “Dünya Barış Günü” ilan edilmesi üzerinden 39 yıl geçti. Savaşın ve çatışmaların aralıksız olarak sürdüğü Türkiye’de çocuklarını kaybeden anneler, 1 Eylül Dünya Barış Günü’nün simgesi haline geldi. Her yıl 1 Eylül’de beyaz tülbentleriyle alanlara çıkan Barış Anneleri Meclisi’nden Emine Deniz (60), çocuklarının anısına onurlu bir barış için mücadele ettiklerini söyledi. 

Cenazesini göremedik
Ömrünün yarısını barış mücadelesine adayan Emine Deniz’in, bir çocuğu 1993-1997 yıllarında dağlarda şehit düşer. Deniz, çocuğunun mezarına ise 2013 tarihinde kavuşur. “Cenazesini bile göremedik fakat bu acılarımıza rağmen barış demekten vazgeçmiyoruz” diyen Deniz, “Barış için elimizi uzatmadığımız yer kalmadı. Ankara’ya, İstanbul’a gittik, beyaz tülbentlerimizi attık. Biz hep barış istedik ve hala da istiyoruz” sözleriyle barış mücadelesinden vazgeçmeyeceğini belirtti. 
 
Sessizlik ölüm demek
Savaşı, “büyük kötülük” şeklinde tanımlayan Deniz, “Fakat barış çok güzel bir şey, ondan güzeli yok. Barış olduğunda huzur olur, ölümler olmaz. Barış istemek suç değil. Barış istedik diye biber gazı sıktılar, yerlerde sürüklediler, fakat biz vazgeçmedik. Tülbentlerimizin karartılmasına izin vermeyeceğiz. Sonuna kadar barış mücadelesinde olacağız. Herkes barış için elini taşın altına koysun, seferber olsun” dedi. Zulüm karşısında sessiz kalınmaması gerektiğini dile getiren Deniz, “Ne kadar sesiz kalırsak o kadar çok ölüm haberi gelecek. Sessizlik ölüm demektir” dedi. 

Başkasının ciğeri yanmasın diye…
Yaşadıkları acılara rağmen barıştan bir gün olsun vazgeçmediklerini vurgulayan Deniz, “Biz acımızı unuttuk, son olsun, 'biz ağladık başka anneler ağlamasın' dedik. Acımıza rağmen daha çok barış dedik. Bir kurşun gelecekse biz annelere gelsin ama bu savaş dursun dedik. Hiçbir anne cenaze haberi almasın. Bizim ciğerimiz yandı, başka annelerinki yanmasın” diye belirtti. 
 
Dilimiz, kültürümüz neden suç?
“Neden bizim sesimizi duymuyorlar” diye soran Deniz, şunları söyledi: “Neden tüm dünya Kürtlerin yaşadığı karşısında sessiz? Neden herkes Kürt halkına gözlerini kapatmış? Bizim dilimiz, kültürümüz neden suç teşkil ediyor? Biz de insanız. Neden herkes kendi diliyle eğitim alırken biz alamıyoruz?”
“Gözümüzü açtığımızdan beri cenazeler, üstümüze geliyor. Savaş, ölüm, zulüm, hakaret, şiddet ve hapis var” diyen Barış Annesi Emine Deniz, “Biz de barış zamanlarını görelim” dedi.