Rojvan tahliye oldu babası tutuklandı

Henüz 5 aylık olduğunda annesi ile birlikte tutuklanarak cezaevine gönderilen Rojvan, özgürlüğüne kavuştuktan kısa bir süre sonra bu kez tutuklanan babası için cezaevinin yolunu tutuyor. 

Rojvan, annesi Leyla Eleftoz Baran ile birlikte 11 Eylül 2016’da Mardin'den taziye için Diyarbakır'ın Hazro ilçesine giderken gözaltına alındı. Anne Baran "Örgüt üyesi olma" iddiasıyla tutuklanarak Mardin E Tipi Kapalı Cezaevi’ne gönderildi. Rojvan ise annesinden bir gün sonra cezaevi koğuşlarıyla tanıştı. Anne sütünden kopamayan Rojvan, annesi ile birlikte 3 aylık tutukluluk süresi ardından özgürlüğüne kavuştu. 

Cezaevi koşullarından dolayı hem sağlık hem de psikolojik sorunlar yaşayan Rojvan, demir parmaklıklar ardında tanıştığı ve yeni yeni alışmaya çalıştığı babasından bir kez daha koparıldı. 13 Nisan’da evine yapılan baskınla gözaltına alınan baba Ahmet Baran, “Örgüt üyesi olmamakla birlikte örgüt adına suç işleme” iddiasıyla hakkında daha önce açılan davanın onaylanması üzerine tutuklanarak Diyarbakır D Tipi Cezaevi'ne gönderildi. Anne Leyla Eleftoz Baran, Rojvan'ın 3 aylık tutukluluk süresinde iyi beslenemediği gibi psikolojik olarak da ciddi sıkıntılar yaşadığını belirten anne Baran, “Oğlum dışarıdaki ortama alışamadı. Özellikle erkeklerin yanına hiç gitmemeye başladı. Ortama ayak uyduramadığı için ciddi sorunlar yaşamaya başladı ve psikiyatriye götürüp tedaviye başladık” dedi. 

Babasından kopamıyor

Rojvan'ın dışarıdaki ortama ve babasına yavaş yavaş alışmaya başladığı bir dönemde evlerinin basıldığını ve eşinin gözaltına alındığını anımsatan Baran, yaşanan durumu şöyle anlattı: “Babası gözaltındayken apar topar cezası onandı ve cezaevine götürüldü. Babasının tutuklanması ile aynı sıkıntılar tekrardan yaşanmaya başladı. Özellikle Rojvan’ın hayatı yeni yeni anlamaya başladığı bu dönemde maruz kaldıkları ve duymaya başladığı baba özlemi, psikolojisini derin etkiledi. Şimdi de toparlayamıyorum ve ciddi anlamda zorlanıyorum o konuda. Görüşe gittiğimizde babasından kopamıyor, görüş sona erdiğinde bir tülü koparamıyoruz babasından. Bir bebeği cezaevine koyuyorsun ve bu yetmezmiş gibi çıktıktan sonra da aile içerisinde defalarca polis şiddetine maruz kalıyor. Onun psikolojini nasıl etkileyecek ve nereye evrilecek tahmin bile edemiyoruz."

Bütün kapıları açık tutuyoruz

Oğlunun sadece “Baba” diyebildiğini ifade eden Baran, “Son bir aydır ayaklanmış yürüyebiliyor. Gelip elimizden tutup oda oda gezdiriyor. Her odada ‘Baba’ diye bağırarak babasını arıyor. Kapalı duran bütün kapıların ardında babasının olduğunu sanıyor. Bu yüzden bütün kapıları açık tutuyoruz. Akşam otururken sanki babası her an bir odadan çıkacakmış gibi durmadan kapıya bakıyor. Ben cezaevindeyken babasını unutmasın diye sürekli fotoğraflarını gösteriyordum. Şimdi de dışarı da her gördüğü fotoğrafı babasının fotoğrafı sanıyor ve ‘baba’ diye ağlıyor. Bu yüzden de artık görüşe de götürmek istemiyorum çünkü döndükten sonra daha kötü oluyor ve hastalanıyor” dedi.

Bölgede birçok ailenin çocuğunun aynı durumu yaşadığını vurgulayan Baran, şunları aktardı: “En büyük isteğim çocukların bu durumlardan uzak bir şekilde büyümesi ama ne yazık ki bu coğrafyada da bu pek mümkün olmuyor. Çünkü Kürt olmamız bu durumlara maruz bırakılmamıza yetiyor.”

 DİHABER/AMED