Bağırsakları dışarıda tutsak 6 yıldır tedavi edilmiyor
- Mikail Arslan, Ağustos 2015’te henüz 17 yaşındayken polisler tarafından sol kasık bölgesinden vurularak yaralandı ve o halde tutuklanıp cezaevine atıldı. Bağırsakları dışarıda, yatağa bağımlı tutsak Arslan 6 yıldır tedavi edilmiyor.
MIHEME PORGEBOL/ERDAL BAZ - İSTANBUL
Hakkari’de öz yönetim direnişleri sırasında 17 yaşındayken hapsedilen Mikail Arslan’ın tedavisi yapılmıyor. Kendi kişisel ihtiyaçlarını karşılamayacak durumda olduğu raporlarla ispatlı olmasına rağmen ne serbest bırakılan ne de tedavi edilen Arslan’ın idrar yolundan, böbreklerden, üreterlerden mesaneye ve idrar yoluna kadar olan bölgede enfeksiyon tespit edildi. Arslan, tüm bunların üzerine bir de ailesinden binlerce kilometre uzakta, Bolu F Tipi’nde tutuluyor.
Hakkari’nin Kıran Mahallesin’de Ağustos 2015’te öz yönetim direnişleri esnasında sol kasık bölgesinden vurulan Mikail Arslan, çevredeki yurttaşlar tarafından hastaneye kaldırıldı. Durumu ağır olduğu için Hakkari Devlet Hastanesi’nde ilk müdahalesi yapıldıktan sonra Van’a sevk edilen Arslan, burada tedavisi yapılması beklenirken apar topar mahkemeye çıkarıldı. Sedye üzerinde mahkemeye çıkarılan Arslan, tutuklanıp hapishaneye gönderildi. Van’da 8 ay boyunca hiçbir tedavisi yapılmadan, özel ihtiyaçlarını tek başına karşılayamadan tutulan Arslan’ın bakımını koğuş arkadaşları üstlendi. Bu 8 ay süre içerisinde bağırsakları dışarıda ve ciddi enfeksiyon tehdidiyle yaşayan Arslan, 8 ayın sonunda Ankara Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesi’ne sevk edildi. Burada da 15 Temmuz’daki devlet içi çatışma bahanesiyle tedavisi tamamlanmadan, doktorların ”tedaviye ihtiyacı var, enfeksiyon riski var” uyarılarına rağmen Bolu F Tipi Cezaevi’ne gönderildi. Tedavi sürecinde yargılandığı dosyadan müebbet hapis cezasına çarptırılan Arslan, hala Bolu F Tipi’nde kalırken bağırsakları dışarıda bir şekilde hayata tutunmaya çalışıyor.
Üç yıldır oğlunu göremiyor
Üç yılı aşkın bir süredir oğlunu göremeyen anne Fatma Arslan, yaşananları anlattı. Arslan, ”Oğlum Mikail 6 yıldır cezaevinde. Bir gün aradılar ‘Oğlun vuruldu, hastanede’ diye. Biz hastaneye gidene kadar ambulansa alıp Van’a götürmüşlerdi. Bana söylemediler. Van’a gittik, göstermediler. Tedavi edeceğiz, dediler ama oğlumu cezaevine götürdüler. O günden bugüne oğlum yaralı haliyle cezaevinde. O gün bugündür gün yüzü görmedim. Şimdi de Bolu’ya götürmüşler. Üç yıldır göremedim oğlumu” dedi.
Tedavi yerine cezaevine
Tüm hastane ve uzman raporlarının işaret ettiği ciddi enfeksiyon riskine rağmen ailesinden uzakta, tedavi edilmeden hapsedilen Mikail Arslan’ın amcası Kahir Arslan, ”Hastanede ilk tedavisi yapılıp Van’a gönderilecekken haberimiz oldu. Van’a gittik. Bizi yanına almadılar. Tedavi edileceğini söylediler. Biz Mikail’in tedavi olmasını beklerken cezaevine gönderildi. Bizim için bir şok oldu. Yaralandığında henüz 17 yaşında bir çocuktu, hem de yaralı... Hangi vicdan yapar bunu. Biz ha bugün ha yarın çıkar derken 6 yıl oldu, Mikail hala içeride. Üstüne de müebbet hapis cezası verdiler. Aklımız hala almıyor” diye konuştu.
İç organları dışarıda, yatağa bağımlı
”Mikail hapishaneye ilk götürüldüğünde biz daha onun vurulduğunun şokunu atlatamamıştık. Bizim için vurulan bir çocuktu ama sonrasında sedyeyle mahkemeye ve ardından da cezaevine götürülmesi ikinci şok oldu” diyen Arslan, şöyle devam etti: ”17 yaşında bir çocuğun cezaevi süreci nasıl olabilir ki? Zaten iç organları dışarıda olduğu için yatağa bağımlı biri. Cezaevine girdiği günden bugüne koğuş arkadaşları tarafından bakımı ve temizliği yapılmakta. Tuvalet ihtiyacını normal yollardan karşılayamadığı için tuvalet temizliğini de yanındaki arkadaşları yapıyor. Doktorların enfeksiyon kaparsa ölüm riski var uyarılarına rağmen bu koşullarda tutuluyor. Biz artık serbest bırakılmasını geçtik, tedavi edilmesini istiyoruz. Mikail ilk defa bizden ayrı şehir dışına çıktı. Bizden ayrı yaptığı ilk şehir dışı yolculuğu yaralı halde bir ambulansın içinde oldu. Bir sonraki yine bir ambulansla Ankara’ya oldu. 17 yaşa ancak bunu sığdırabildi. Gerisi cehennem gibi. Hem bizim hem onun için. Devlet bir çocuk üzerinden hepimizi cezalandırıyor. Oğlumuzun içerden cenazesi çıksın istemiyoruz.”
