Bir şekilde öldürüldüyseniz...

• Montedoro halkı, Lucia’nın törensiz gömülmesini hiç unutmuyor ve bunu bağışlamıyorlar. Bilenler, bilmeyenlere bu hikâyeyi anlatarak hafızayı hep canlı tutuyor.

EYLEM KAHRAMAN

İtalya’nın Sicilya kentinin Montedora kasabası madenleriyle tanınıyor. Burada yaşayan Lucia Mantione isimli on üç yaşındaki bir çocuk, 6 Ocak 1955 günü bir kutu kibrit almak için evden çıkıyor ve bir daha da geri dönmüyor. Annesi saatlerce arıyor onu, fakat bulamıyor. Üç gün sonra, kasabaya bir kilometre uzaklıktaki bir çiftlikte bulunuyor çocuğun cesedi. Otopside, Lucia’nın cinsel saldırıya uğradığı, saldırgana karşı koyduğu sırada boğularak öldürüldüğü ortaya çıkıyor. 
Lucia’nın madenci olan babası, cenaze işlemleri için kasabanın rahibi Don Vito Alfano’ya başvuruyor. Rahip Alfano, “şiddetli bir ölüm”le hayatını kaybeden kişilere dini cenaze töreni yapılmasını yasaklayan bir Katolik emri öne sürerek, babayı reddediyor.

Lucia, hiçbir tören yapılmaksızın kasabadaki mezarlığa gömülüyor. Kısa bir süre sonra, suç sicili kabarık bir kasaba sakini ile mafyayla ilişkili zengin bir aristokrata odaklanan soruşturma da kapatılıyor. Bu acıya dayanamayan Mantione ailesi, kasabayı terk ederek ülkenin kuzeyine göç ediyor.

Montedoro halkı, Lucia’nın törensiz gömülmesini hiç unutmuyor ve bunu bağışlamıyorlar. Bilenler, bilmeyenlere bu hikâyeyi anlatarak hafızayı hep canlı tutuyor. Çocuklar, mezarına taze çiçek bıraksın diye Lucia’nın kabrine götürülüyor. Böylece, onu hiç tanımayanlar bile genç kadını daima hatırlıyor.

Birkaç yıl önce, Lucia ile yaşıt olan Federico ve Calogero Messena adlı iki kardeş, yeni bir girişim başlatıyor. Bir internet sitesi kurarak harekete geçen Messena kardeşler, o dönem bu olayla ilgili yayınlanan tüm haberleri bulup paylaşıyor. Bölgenin dini yetkililerine mektup yazarak, özür dilenmesini ve kararın tekrar gözden geçirilmesini istiyorlar. Bunun üzerine, savcılık yeni bir soruşturma açıyor. DNA örneği almak için mezar açıldığında, altmış altı yıldır bu anı bekleyen yaklaşık bin beş yüz kişi mezarlığa gidiyor ve Montedoro kenti ilk kez bu kadar kalabalık bir cenaze törenine tanıklık ediyor.

Lucia’nın yeğeni ve hayatta kalan az sayıdaki akrabalarından biri olan altmış dört yaşındaki Maria Lucia Mantione de törene katılıyor. Hiç tanışmadığı halasıyla aynı adı taşıyan kadın, tabuta sarılarak gözyaşı döküyor.

Palermo Üniversitesi’nin eski teoloji pröfesörlerinden kilise tarihi uzmanı rahip Franceso Stabile, cenaze törenin yapılmasına engel gösterilen katolik emir için şunları söylüyor: “Bu, çoğunlukla intihar eden kişilere uygulanan eski bir ilke, fakat bazı rahipler bu ilkeyi şiddet yoluyla öldürülenleri kapsayacak şekilde uyguladı. Bu uygulamanın 19’uncu yüzyılda bazı örnekleri var. Arka plandaki absürd fikre göre, eğer bir şekilde öldürüldüyseniz yanlış bir şey yapmışsınızdır.”

Lucia’nın çocukluk arkadaşı ve yıllardır cenaze töreninin yapılmasına izin vermesi için kiliseye çağrıda bulunanların başını çeken isimlerden biri olan Rosa Alba, törenin yapıldığı günü “Lucia’nın ve Montedoro’nun kefaret günü” olarak nitelendiriyor.

Avrupa Birliği verilerine göre her üç günde bir kadının öldürüldüğü İtalya’da bu olay dini şövenizme karşı mücadelenin, adalet arayışının ve kadınlarla çocuklara yönelik şiddet hakkında farkındalık yaratmanın simgesine dönüşüyor. Geriye, “bu cenaze tarihimize geçecek” diyen kasabanın belediye başkanı Renzo Bufalino’nun sözleri kalıyor:

“Bugün Montedoro’da sadece Lucia’yı değil, İtalya’daki bütün kadın cinayeti  kurbanlarını hatırlıyoruz. Tecavüze ve cinsel istismara uğrayan bütün kadınları. Lucia gibi, adalet çığlıkları fazlasıyla uzun bir süre duyulmayan bütün kadınları...”

Bu yaşananlar, adil ve eşit bir dünya için hatırlamanın ve harekete geçmenin ne kadar elzem olduğunu bir kez daha gösteriyor hepimize. Bir kadın cinayeti söz konusu olduğunda, ilk olarak, “o kadının da o saatte orada ne işi varmış?” diye düşünen zihniyetin bir gün yerle bir edileceğine dair inancı güçlendiriyor. Yüzleşmenin, yaraları sağaltmanın en iyi ilacı olduğunu tekrar tekrar hatırlatıyor.