Bizi Hopik'te katlettiler

• Dersim’deki soykırımın son tanıklarından Eşliye Çiçe: “Annem beni bacaklarını arasına koydu, kardeşimi de göğsüne koyup yüzüstü uzanarak bizi sakladı. Bir süngü sırtıma geldi onu elimle çıkardım. Benim öldüğümü sanıp gittiler.’’

 

Türk devletinin 4 Mayıs 1937 yılında Bakanlar Kurulu kararıyla başlattığı Dersim Soykırımı’nda binlerce insan katledildi, on binlerce insan yurtlarından, tarihinden, kültüründen, inancından koparılarak farklı şehirlere sürgün edilerek zorunlu iskâna tabi tutuldu.

Dersim’in Hozat ilçesinin Zımek (Çığırlı) köyünde yaşayan Eşliye Çiçe soykırımın son tanıklarından. PİRHA’dan Cihan Berk ile Nuray Atmaca Eşliye Çiçe ile konuştu.

Öldüğümü sanıp gittiler

Herkesi toplayıp harman yerine götürdüler diyor Eşliye Çiçe ve başlıyor anlatmaya: “Orada makineli silah kurulmuştu herkes bağırmaya başladı, kaçanlar oldu. Kadın ile erkekleri ayırarak dağa çıkartıp sizin resminizi çekeceğiz demişlerdi. Bizi dağa götürdüler; çocuğuz, ağlıyoruz açız, ekmek ve su istiyoruz. Bazı askerler yanımızdan geçerken ağlıyorlardı, bazıları gizli olarak bize su ve ekmek verdiler.

Ölülerimizi kıyafetlerinden tanıdık

Annem beni bacaklarını arasına koydu, kardeşimi de göğsüne koyup yüzüstü uzanarak bizi sakladı. Bir süngü sırtıma geldi onu elimle çıkardım, bir diğerini elimle çıkarınca elim hareketsiz kaldı onlarda benim öldüğümü sanıp gittiler. Akşam çöktüğünde bir genç kadın gelip askerler gitti kim yaşıyorsa kalksın diye bağırıyordu. Bizleri Hopik’te (Beyaz Dağ) katlettiler, ölülerimizi kıyafetleriyle tanıyorduk. Askerliğini yapıp bizi öldürmezler diyenleri de götürüp katlettiler.”

İSTANBUL