Çocuklarından haber alamıyorlar

• Türk cezaevlerindeki PKK ve PAJK'lı tutsakların, dönüşümlü açlık grevinin ardından 4 Nisan'da başlattığı mahkemeleri boykot, telefon ve aile görüşüne çıkmama eylemleri devam ediyor. Tutsak yakınları da birçok kentte çeşitli eylem ve etkinlikler düzenliyor. 

Giresun Espiye L Tipi Cezaevi'nde tutulan Yaşar Beyar'ın annesi Zin Beyar, “Bizler de çocuklarımız gibi cezaevindeyiz. Tutsak oğlumun 5 tane çocuğu var. İki aydır oğlumun sesini duymadım. Gözümüz cezaevlerinde” dedi. 

İstanbul Bakırköy Kadın Kapalı Cezaevi'ndeki ağır hasta tutsak Tenzile Acar’ın annesi Rismiye Acar, çocuklarından bir haber beklediklerini söyleyerek, "Ailemden üç tutsak var. Hangisini merak edeyim? Kızım hasta olmasına rağmen barış ve çözüm için eyleme başladı. Bu zulmün bitmesini ve taleplerinin karşılanmasını istiyoruz” şekinde konuştu.

Erzurum H Tipi Yüksek Güvenlikli Cezaevi'ndeki tutsak Reşit İlhan'ın annesi Ayşe İlhan, oğlunun tekli hücrede tutulduğuna işaret ederek, eylem başladığından bu yana kendisinden haber alamadıklarını söyledi. Anne İlhan, şunları vurguladı: "Vicdan sahibi olan her bir insanın bu talepleri duyması ve eylemi sahiplenmesi gerekiyor. Bizler çocuklarımızın taleplerinin arkasındayız.”

Elazığ T Tipi Kapalı Cezaevi'nde tutulan Celadet Demir'in annesi Şirin Demir, şöyle konuştu: “Çocuklarımız aylardır eylemde. Hastalar mı, açlar mı bilmiyoruz. Sayın Öcalan da ağır bir tecrit altında. Dört bir tarafta ağır bir savaş var. Bedenimiz dışarıda ancak yüreğimiz cezaevlerinde atıyor. Gece gündüz çocuklarımızı düşünüyoruz.”

Afyonkarahisar 1 No’lu T Tipi Kapalı Cezaevi'nde tutulan Celal İnedi'nin annesi Bedriye İnedi ise "Çocuklarımız cezaevlerinde zulüm altında. Nisan’dan beri haber alamıyoruz. İmralı'da Sayın Öcalan üzerindeki tecrit son bulmadıkça hepimiz bu halde olacağız” dedi.

Elazığ 2 Nolu Yüksek Güvenlikli Cezaevi’nde tutulan Kadir Kevser’in annesi Ayhan Kevser, oğlundan haber alamadığı için endişeli olduğunu ifade etti. Kevser, şunları paylaştı: “Oğlum 10 yıldır içeride, bu 10 yıllık süreç içinde bütün görüşlere gittim. Bir aydan fazladır oğlumdan haber alamıyorum, bu durumu kabullenemiyorum. Hiçbir anne bunu kaldıramaz. Sağ mı, hasta mı hiç bir şey bilmiyorum. Hal böyle olunca tedirginim. Annelere yapılan bu işkenceler artık son bulsun. Bu tecridin kaldırılmasını istiyoruz. Savcılığa başvuracağım. Gerekirse Ankara’ya gideceğim.”