Dışarısı da cezaevi gibi

• 30 yıllık tutsaklıktan sonra tahliye olan Ömer Evsen, mevcut yasaların bile tanınmadığı cezaevlerindeki politikaların benzerinin dışarıda da uygulandığını belirterek, “Şu anda dışarıda da bir özgürlük görmüyorum” dedi. 

Şirnex’in Hezex (İdil) ilçesine bağlı Xendek köyünde 1992’de gözaltına alındıktan sonra Devlet Güvenlik Mahkemesi’nde (DGM) “Devletin birlik ve bütünlüğünü bozmak” iddiasıyla yargılanarak ağırlaştırılmış müebbet hapis cezası verilen Ömer Evsen, 30 Ekim’de Diyarbakır 1 No’lu Yüksek Güvenlikli Cezaevi’nden tahliye oldu. 

Eşi havanla katledildi

Evsen, 30 yılda 10’dan fazla farklı cezaevine sürgün edildi. Evsen tutukluğunun ikinci yılındayken köydeki evlerine askerler tarafından havan topu atılması sonucu 27 yaşındaki eşi Emine Evsen katledildi. Evsen’in annesi de görme yetisini yitirdi. Dört çocuğu, hem annesiz büyüdü. Evsen, 27 yaşında girdiği cezaevinde 57 yaşında çıktı. 

Yasalara uyulmuyor

MA’ya konuşan Evsen, 2015’ten beri artık mevcut yasaların da uygulanmadığını, bütün hakların gasp edildiğini, her şeyin ceza konusu yapıldığını söyledi. İradeyi kırmak ve teslim almak için iletişim imkanlarının ortadan kaldırılarak tam bir tecrit hali dayatıldığını kaydeden Evsen, cezaevlerinde kurulan paralel mahkemelerle tahliyelerin ertelendiğini anımsattı. 

Dışarıda da özgürlük yok

Evsen, içerideki politikaların benzerinin dışarıda da uygulandığını söyledi. Evsen, tahliye edildikten sonra hissettiklerini ise şu sözlerle paylaştı: “30 yıl sonra bırakıldığında insan iki duyguyu bir anda yaşıyor. Bu iki duygu da çok ağır ve acıdır. Yıllardır birlikte mücadele ettiğin, birlikte oturup kalktığın insanları geride bırakmak çok ağır geliyor. Şu anda dışarıda da bir özgürlük görmüyorum ama tabi insan halkının sıcaklığını gördüğünde heyecanlanıyor. O zaman insan şunu anlıyor ki; verdiği bedel boşuna değil. Mücadele her şekilde devam ediyor.” 

Sessizlikten güç alıyorlar

 Hasta tutsakların durumuna dikkat çeken Evsen, sözlerini şöyle sürdürdü: “Yüzlerce hasta tutsak var. Sesleri duyulmalı ve onlar için farklı etkinlikler yapılmalıdır. Onlar unutulmamalı. Evet, bir şeyler yapılıyor ama daha fazlasına ihtiyaç var. Devletin bu konuda önemli adımlar atmasına vesile olmaları gerekir.”  ŞIRNAK