Serêkaniyê’ye dönmek istiyoruz

• Til Temir’de 7 çocuğu ve eşiyle hayata tutunmaya çalışan Serêkaniyêli Xewla El Ebdulezîz, tek isteklerinin topraklarına özgür bir şekilde dönmek olduğunu söyledi.

Türk devleti ve çetelerinin 2019’da işgaliyle Serêkaniyê’den zorla göç ettirilen binlerce insandan biri olan Xewla El Ebdulezîz, Cizîrê Kantonu’na bağlı Til Temir’de bir okul binasında ailesiyle yaşam mücadelesi veriyor. “Her şeyimizi orada bıraktık, bütün anılarımız kaldı” diyen Xewla , Til Temir’de 7 çocuğu ve eşiyle hayata tutunmaya çalışıyor. Xewla, “Biz sadece evimize dönmek, topraklarımızda özgürce yaşamak istiyoruz” dedi.

 

 

Her şeyimiz orada kaldı

Evini ve anılarını geride bırakmanın acısını hâlâ yüreğinde taşıyan Xewla El Ebdulezîz ANHA’ya konuşarak, şunları anlatıyor: “2019’un 14 Ekim akşamında köyümüzün yakını top atışlarıyla vuruluyordu ve mermiler çok yakınımıza düşüyordu. O an sadece kaçmak vardı önümüzde. Çocuklarımı kucakladım ama evden hiçbir şey alamadım. Her şeyimiz orada kaldı. Bütün anılarımız orada kaldı.” Eşi Ebdulhemîd El Xelef ve 7 çocuğuyla Til Temir’de bir okul binasına sığınan Xewla, 30 metrekarelik odalarda birden fazla ailenin yaşadığını anlatıyor: “Oda küçük ve kalabalık, ama bir arada kalmamız bizim gücümüz.”

 

 

Çocukların kalbinde bir yara

Zorla göçün en çok çocukları etkilediğini belirten Xewla, çocuklarının eski evlerini ve okullarını özlemle andığını  şu sözlerle dile getiriyor: “Gözlerindeki üzüntüyü görüyorum. Eski evimiz ve arkalarında bıraktıkları eski okulları hakkında sorular soruyorlar. Onlara güven duygusu vermeye çalışıyorum, ama gerçek şu ki, zorla göç ettirilme onların kalbinde derin bir yara.” Çocuklarının yaşadığı travmayı hafifletmek isteyen Xewla, onlarla oyun oynayarak ve köyleri hakkında hikâyeler anlatarak, hem geçmişlerini unutmamalarını hem de bir gün geri döneceklerine dair umudu canlı tutmalarını sağlıyor.

Onurlu yaşam için

Til Temir’de insani yardım kuruluşları göçmenlere gıda, su ve sağlık hizmeti sağlıyor, ancak Xewla bu yardımların temel ihtiyaçları karşılamada yetersiz kaldığını ifade ederek, “Evlerimize geri dönene kadar onurlu bir yaşam için iş imkânlarına ihtiyacımız var” dedi. Xewla, göçmenlerin sadece yardımla değil, kendi emekleriyle de yaşamlarını sürdürebilecek koşulların oluşturulması gerektiğine dikkat çekiyor.

Xewla El Ebdulezîz, binlerce kadın gibi köyünden zorla koparılmış olsa da umudunu yitirmiyor. En büyük dileği, çocuklarının doğdukları topraklarda güven içinde yaşayabilmesi. Xewla son olarak şunları söylüyor:“Biz sadece evimize dönmek, topraklarımızda özgürce yaşamak istiyoruz.” HABER MERKEZİ