Sıcağın ortasında buharlaşan emek

• Amed’den Mûş’a her ilkbahar umutla yola çıkan kadın tarım işçileri, kavurucu güneşin altında düşük ücretlerle çalışıyor, ancak emeklerinin karşılığını alamıyor.

Mûş Ovası, Kürdistan’ın bereketli topraklarında tarımın kalbi konumunda. Buğday, arpa, şeker pancarı ve ayçiçeği gibi ürünleriyle yüzlerce ailenin geçim kaynağı olan bu ovada, üretimin yükünü kadınlar omuzluyor. Amed’den mevsimlik işçi olarak gelen kadınlar, gün doğmadan tarlalara inip akşam karanlığına kadar alın teri döküyor. Ancak zorlu çalışma koşulları, yetersiz barınma ve düşük ücretler, onların umutla başladığı bu yolculuğu sessiz bir mücadele haline getiriyor. Kadınların emeği, karşılığını bulmadan adeta sıcağın ortasında buharlaşıyor.

 

 

İş yorucu, zorlanıyoruz

Jinnews’e  konuşan kadınlardan Çiğdem Kahraman, Amed’den Mûş’a tarım işçisi olarak geldiklerini söyledi. Mûş’a ilkbaharda gelip, sonbahar olunca gittiklerini ifade eden Çiğdem Kahraman, “Yaptığımız işin zorluğu çok fazla. Sabah beşte çalışmaya başlıyoruz akşam altıya kadar. İş çok yorucu olduğu için biz de çok yoruluyoruz. Çocuklarımız da var. Bazıları bizimle tarlaya gelip güneş altında bazıları ise çadırda bizi bekliyor. Biz kadınlar olarak çok zorluk yaşıyoruz. Erkekler bizim gibi yorulmuyor. Buradan memleketimize geri döndüğümüzde orada çalışmıyoruz. Orada iş yok bu sebepten gelip buralarda tarım işçisi oluyoruz” dedi.

 

 

Karşılığını alamıyorlar

Diğer bir mevsimlik işçi olan Özlem Karadağ ise, “Tarlalarda çalışıyoruz. Geçimimiz gerçekten çok zor. Bu sebepten biz de artık rahat bir yaşam istiyoruz. Erkekler çalışmıyor, bizler de mevsimlik işçiyiz. Kendi memleketimizde iş olmadığı için mecburen buraya geliyoruz. Burada çok sorun yaşıyoruz. Doğru dürüst banyo yok, yıkanabileceğimiz bir yer yok. Bizler buraya gelip 4-5 ay çalışıyoruz kışın ise bu kazandığımızı yiyoruz. Emeğimizin karşılığını da alamıyoruz. Yevmiyeler çok az veriliyor” diye konuştu. MÛŞ