7 yıldır kent kent Nesim’i arıyor

• Ayşe Atabey, öz yönetim direnişi sürecinde yaşamını yitiren oğlu Nesim’in cenazesini bulmak için 7 yıldır kent kent geziyor. Nesim’e dair henüz bir iz yok, fakat Ayşe Atabey, kıvanç duyduğu oğlunun bir mezarı olması için mücadele etmekte kararlı. 

Mardin'in Nusaybin ilçesinde 16 Ağustos 2015 ile 14 Mart 2016 tarihleri arasında 8 defa sokağa çıkma yasağı ilan edildi. Sokağa çıkma yasaklarında Mezopotamya Yakınlarını Kaybeden Ailelerle Yardımlaşma Dayanışma ve Kültür Derneği’nin (MEBYA-DER) raporuna göre, 83 kişi yaşamını yitirdi. Ancak aradan geçen 7 yıla rağmen hala 28 kişinin cenaze bulunamadı. Henüz cenazesi bulunmayanlardan arasında Çankırı Karatekin Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümü öğrencisi Nesim Atabey de bulunuyor. 

7 yıldır oğlunun cenazesini arayan anne Ayşe Atabey (50), Şırnak, Mardin, Nusaybin, Kızıltepe, Diyarbakır ve Malatya arasında mekik dokudu. Gittiği her kentte oğlunu bulma umuduyla yetkili kurumlara DNA testi için kan veren anne Atabey, henüz bir sonuç almış değil.  

Nesim’i ararken Halil’in haberini aldı

Şırnak’ta yaşayan anne Ayşe Atabey, 2015 yılında oğlu Nesim’in Nusaybin’de yaşamını yitirdiği haberini aldı. Ancak bir türlü oğlunun cenazesine ulaşamadı. Anne Atabey bu süre zarfında onlarca kez Nusaybin’e gitti. Nesim’in cenazesini ararken, 22 Haziran 2017’de gerilla olan diğer oğlu Halil’in (Mahsum Devran) Besta’da çıkan bir çatışmada yitirdiği haberini aldı. Atabey, oğlu Halil’in cenazesini bir süre sonra alıp defnetti. Ancak aradan geçen 7 yıla rağmen hala Nesim’in cenazesine ulaşamadı. 

‘İnsanlar ölüyor, ben duramam’ dedi

 Anne Ayşe Atabey, 7 yıl boyunca bir çok kent gezdi, oğlu Nesim’e dair gelen her bilginin izini sürdü. Anne bu süreçte yaşadıklarını şu sözlerle anlattı: “Nusaybin, Sur ve Nusaybin’de sokağa çıkma yasakları ilan edildiğinde oğlum üniversite okuyordu. Olaylar onu çok etkiledi. Kalemini kırarak, babasına, ‘insanlar ölüyor ben burada duramam’ dedi. Bu son görüşmemiz oldu. Daha sonra ondan haber alamadık. Arkadaşları Nusaybin’e geçtiğini söyledi. Sokağa çıkma yasağı kalktığında Nusaybin’e gittik. Mahalleri tek tek gezip oğlumu sordum. Sadece 10 defa Malatya’ya gittik. Daha sonra Nusaybin, Mardin, Diyarbakır ve Kızıltepe’ye gittik. Babası Malatya’da kan verdi, ben ise Nusaybin’de kan verdim. Nusaybin’e 100’e yakın gittim ve her gittiğimde tek tek herkese oğlumu sordum. İlk olarak bize cenazesinin bir evin bahçesinde defnedildiği, üzerinde isimlerinin yazıldığı söylenmişti. Bahçesinde defnedilen evin kapı numarasını yetkililere ilettik ancak yetkililerin o adreste ne yaptığını bilmiyoruz.”  

Oğlumdan bir parça olsa…

Sürekli rüyasında oğlunu gördüğünü anlatan Atabey, “Savcılık, ‘cenaze yok kan testinin sonuçlarını bekleyin sonuç çıktığında size haber veririz’ dedi. Sadece bir kemik parçası ya da elbisesinden bir parça bulsam dahi rahatlayacağım. Oğlum Halil de Besta’da yaşamını yitirdi, mezarına gidebiliyorum. Ama Nesim’den hiçbir haber almadım” diye belirtti. 

Çocuklarıyla gurur duyduğunu kaydeden anne Atabey şöyle devam etti: “Başım dik, Allah yüreği yanmış her anneye sabır versin. Herkesin bizim sesimizi duyması, bizleri görmesi gerekir. Ben hiçbir zaman ‘gitmeseydi böyle olmazdı’ demedim, demem. Çünkü oğlum yüzümü karartacak bir şey yapmadı.” 

Gözlerimi her kapattığımda..

"Oğlum ile gurur duyuyorum" diyen anne Atabey, "Cenazeyi bulana kadar mücadele edeceğim. Yetkililer yüreği yanan anneleri umursamıyor bile. Çünkü giden onların canından bir parça değil. Bu acıyı ancak yüreği yanan bilir. Ne zaman gözlerimi kapatsam gülüşü gözlerimin önüne geliyor. Yaşadığım sürece onun o gülüşünü unutmayacağım" şeklinde konuşmasını noktaladı.  

ZEYNEP DURGUT/MA/ŞIRNAK