Emeği görünmeyen kadınlar

• Tarım işçisi kadınlar, ekonomik kriz derinleşse de aldıkları yevmiyenin değişmediğini ve kadınların emeğinin görülmediğini söyledi.

Ekonomik kriz gün geçtikçe emekçilerin harcadıkları ve kazandıkları arasındaki uçurumu açıyor. İşçiler kazandıkları parayla harcama yapamazken tüm zamanlarını ve enerjilerini işe harcıyor. Özellikle kadınlar hem işte hem evde çalışıyor fakat emeği görünmüyor. İzmir’in Menemen ilçesinde tarım işçisi kadınlar, sabahın erken saatlerinde çalışmaya başlıyor. Kadınların aldığı günlük ücret (yevmiye) ise ise 165 lira (6 euro). Bu paranın verdikleri emeğin karşılığı olmadığının farkındalar.

Çalışmak zorundayız

JINNEWS'ten Nazlıcan Yıldız, kadın mevsimlik işçilerle konuştu. Hayriye Tufan, saat 05.00’te uyanıp tarlaya geldiklerini, yevmiyelerinin az olmasına rağmen çalışmaya mecbur olduklarını belirterek, "Çalışmazsak olmaz, geçinebilmek çok zor. Burada çalıştıktan sonra eve gidip çalışıyoruz. Kürtler, Türkiye metropollerine gelip çalışmaya mecbur kalıyor. Zorlanıyorlar, çadırlarda kalıyorlar ve hak ettikleri para da verilmiyor. Eğer Kurdistan’da o imkân olsaydı insanlarımız buralara gelmek zorunda kalmazdı” dedi. 

Kimsenin kurbanı olmayalım

Kürt kadınların birçok zorlukla baş etmek zorunda kaldığını vurgulayan Tufan, “Kadınların hakkı verilmiyor, emekleri görülmüyor ama bu kadınların susup bıçak altına yatması gerektiği anlamına gelmiyor. Eğer kadınlar mücadele ederse hiçbir güç onları tutamaz. Kürt kadınlar hem sistem tarafından hem de aile tarafından baskıya uğruyor. Kimsenin kurbanı olmayalım. Biliyoruz; Kürt kadınlar örgütleniyor, özgürleşiyor. Aslında kurumlarımız var, örgütleneceğimiz partimiz var. Örgütlenmek için imkânlarımız var” şeklinde konuştu.

Verilen ücret bize hakarettir

Tarlada çalışan kadınlardan Türkan Tan ise aldıkları ücretin az olduğunu vurgulayarak, şunları söyledi: “Bu zalimliktir, akşama kadar çapa yapıyoruz bu biraz da bize hakarettir. Biz hem tarlada hem evde çalışmak zorunda kalıyoruz. Emeğimiz görünmüyor, çocuklar, evin işi, yemek, hepsi kadınların omuzlarında. Çalışmazsak da olmuyor, kiralar çok fazla, insanlar nasıl geçinsin?”

 

 

Asgari ücret bile değil

Öğrenci Şerife Yıldız ise ailesinin geçinebilmesi için çalışmak zorunda olduğunu belirtti. Şerife, “Üniversiteye hazırlanıyorum ama geçinemediğimiz için tarlaya gelmek zorundayım. Ailemizde tek öğrenci ben değilim, abim de üniversite okuyor o yüzden çalışmak zorundayım. Bize verilen para çok az, asgari ücretin altında. Asgari ücret de yetmiyor zaten. Durumu iyi olanlar ya dershaneye gidiyor ya da evde çalışıyor. Benim gibi öğrenciler de var burada” dedi. 

Topraklarımıza dönmek istiyoruz

20 yıl önce Batman’dan İzmir’e çalışmak için geldiklerini söyleyen Gülten Biçen, “Çalışmak, ekmek parası kazanmak için buraya geldik. Batman’da iş yoktu, idare edemiyorduk. Yeniden oralara dönmek istiyoruz ama gitsek de iş yok, gelirimiz yok orada. Böyle de durumumuz iyi değil zaten. Çalışıyoruz ama bir kere markete girince paramız bitiyor. Ne sigortamız var ne güvencemiz ne de emekli olma gibi bir durumumuz.”

 

 

Tarlada çalışan bir başka öğrenci Sinem Biçen ise geçim derdi nedeniyle çalışmak zorunda olduğunu ifade ederek, şöyle konuştu: “Yaklaşık bir aydır geliyoruz, çünkü geçim sıkıntımız var. Okuyorum, bu yüzden buraya gelmem gerekiyor. Dört kardeşiz, babam hem kendi mesleğini yapıyor hem de başka bir işte çalışıyor. Buna rağmen evi geçindiremiyoruz. Ailem 30 yıldır İzmir’de, biz Siirtliyiz. Kürtler hep iş bulmak için memleketlerini bırakıp geliyor.” İZMİR