Özkan artık hafızasız ve yatağa bağlı

•  26 yıldır cezaevinde tutulan ve birçok hastalığı bulunan 83 yaşındaki tutsak Mehmet Emin Özkan, hafızasını kaybetti; son bir haftadır yatağa bağlı yaşıyor.

 

Suçsuz yere 26 yıldır cezaevinde tutulan ve tüm girişimlere rağmen tedavisi ve tahliyesi engellenen hasta tutsak Mehmet Emin Özkan’ın kızı Selma Özkan, yaşananların işkence olduğunu söyledi. 

Hasta tutsak Mehmet Emin Özkan, Diyarbakır D Tipi Kapalı Cezaevi’nde hafızasını da kaybetmiş halde yatağa bağlı yaşıyor. Bugüne kadar guatr, bağırsak, kalp, yüksek tansiyon, sindirim bozukluğu ve alzheimer gibi rahatsızlıklarının yanı sıra beyninde baloncuk, gözlerinde katarakt ve kemik erimesi rahatsızlıkları da bulunan Mehmet Emin Özkan, cezaevinde kaldığı süre zarfında 5 kez kalp krizi geçirdi, dört kez anjiyo oldu. 

Koğuş arkadaşı oğlu bakıyor

İhtiyaçlarını dahi karşılayamayacak halde olan Mehmet Emin Özkan’a, cezaevinde aynı koğuşu paylaştığı oğlu Ahmet Özkan bakıyor. JİNHA’ya konuşan kızı Selma Özkan, babasının son süreçte durumunun iyice ağırlaştığını söyledi. 

Hafızasını tamamen yitiriyor

Özkan, şunları ifade etti: “Kim olduğunu, nerede olduğunu bilmiyor. Görüşlerde sadece oturuyor ve bize bakıyor. Hafızasını da kaybetti. Bir haftadır yatakta kalıyor ayağa bile kalkamıyormuş. Günde 10 tane hap alıyor. Artık babam haplarını tanımadığı için kardeşim ona veriyor. Geçen gün kalkıp koğuş kapısına gitmiş kapıyı zorlayıp ben eve gideceğim demiş. Cezaevinde olduğunun bile farkında değil. Onu bile unuttu.”

Yenide çalışma yürütüyor, diyorlar

Hasta bir insanın bu şekilde cezaevinde tutulmasının işkenceden farksız olduğuna dikkat çeken Özkan, 83 yaşındaki bir insanın dışarı çıkıp yeniden çalışma yürütür kaygısı nedeniyle tahliye edilmediğini kaydetti. Babalarının bu durumda olması nedeniyle gelen her telefonu korkuyla açtıklarını, bu nedenle evlerinde sürekli bir sessizlik hakim olduğunu belirten Selma Özkan, şunları dile getirdi: “Yürüyemeyen bir insana bu işkenceyi çektiriyorlar. Babamın tek bir isteği var o da ölmeden önce son defa köyünü görmek. Su içmeye bile takati kalmayan bir insana bunu yapmak açıkça işkencedir. Bunun başka bir adı yok. Babamla birlikte bizlerde işkence çekiyoruz. Aklımız sürekli cezaevinde.”  AMED