Semsûrlu Ayşe'nin ağıtları yankılanıyor

• Depremlerde 8 yakınını kaybeden ve evi yıkıldığı için çadır kentte kalan Semsûrlu Ayşe Akgül, topraklarını terk etmemekte kararlı. Ayşe’nin Kurdistan’daki acılar ile kaybettiği yakınları için yaktığı ağıtlar ise tüm çadır kenti sarıyor…

Kurmancîden başka bir dil kullanmayan Ayşe’nin yaşamındaki en önemli mücadelesi ise Kürt Alevi kimliği ve anadilini sürdürmesi. Kimliğini, kültürünü ve anadilini yaşamın her alanında bütünleştiren Ayşe, acısını da sevincini de Kurmancî ile dışa vuruyor. Gün boyu çadır kentteki komşularının yaşadığı acı ve yıkımı dinleyen Ayşe, kolektif bir yaşamı inşa etmek için de büyük bir çaba sarf ediyor.

Akşam saatlerinde ise meydanda bulunan ateşin etrafında gençler, çocuklar ve ailelerle buluşan Ayşe, herkesin hikayesini tek tek dinleyerek heybesinde topluyor. Bir gün yine ateşin başına oturan Ayşe, heybesinde topladığı hikayelerle kendi öyküsünü birleştirerek “zêmar” yani ağıt yakmaya başlıyor. Ayşe, Kurdistan halkının yüzyıllardır maruz kaldığı acı ve katliamlar ile depremlerde yaşadıklarına dair yaktığı ağıt ile ateşin etrafında toplanan herkese o derin hüznü hissettiriyor. Bu sırada Japonya’dan Semsûr’a depremzedelerle dayanışmak için gelen Japon kadınlar Ayşe’ye sarılarak ağıtın akışında kayboluyor… ADIYAMAN