Yalnızlık, çaresizlik, sahipsizlik...

• Gece saat 03.00 sularında ziyaret ettiğimiz parkta, yaklaşık 50 aile bulunurken, parkta AFAD’ın ise sadece iki çadırı yer alıyor. Ağaç diplerinde arta kalan kıyafetler ve dallardan yaptıkları barakalarda sabahlamak zorunda kalan depremzedeler, çok uzun saatlerdir sadece bir kase çorbaya erişebildiklerini ifade ediyor.

Deprem etkisinin en çok hissedildiği kentlerden olan Malatya’da, halkın en büyük temennisi, devletin tutamadığı ellerini ısıtarak bir sonraki sabaha uyanabilmek.

Maraş’ın Pazarcık ilçesinde dün saat 04.17’de 7,8, Antep’te ise 6,5, gün içerisinde de 7.5 şiddetinde meydana gelen depremin en çok etkilediği kentlerden biri olan Malatya, kaderine terk edilmiş durumda.

Depremin meydana geldiği Malatya’nın en çok hasar alan bölgesi olan Yeşilyurt ilçesinde geçirdiğimiz ilk gecede, depremzedelerin devletten umudunu kesip sırtlarını AFAD’a bağlamış vaziyette “AFAD nerede” isyanına tanık olduk. 

Yalnız bırakıldık

Kente ulaştığımızda ilk gözümüze çarpan Yeşilyurt ilçesinde bulunan bir pansiyonda gerçekleşen arama kurtarma çalışmalarıydı. Yağan kara ve dondurucu soğuğa rağmen enkaz altındaki yakınlarını bekleyen yurttaşlar, kameramızı gördükleri andan itibaren “yalnız bırakıldık” diye isyan ediyor. Enkaz önünde sabah saatlerinden beri amcası ve yengesini bekleyen Mardinli bir inşaat işçisi, pansiyon kolonlarında kullanılan demirlerin, binayı taşıyamayacak kadar ince olduğunu anlatmak için yanımıza gelirken, o sırada çevredeki bir jandarmanın “yine binanın malından kaçırmışlar” sözleri de dikkatimizi çekiyor.

En büyük sorun gıda

Malatya’nın ara sokaklarında arama kurtarma çalışmalarını takip etmek isterken karşılaştığımız mahalleli, kendi çabalarıyla kurdukları kamp çadırlarının içinden belediyenin ve valiliğin organize ettiği toplanma alanlarından bile haberlerinin olmadığını anlatıyor. Küçük bir ateş etrafında toplanan mahallelinin en büyük sorunu ise gıda yardımlarının kendilerine ulaştırılmaması. Mahalleli, yeni artçı sarsıntılar nedeniyle yıkılma olasılığı yüksek hasarlı binalarının tam yanı başında geceyi geçirmeye çalışıyor.

AFAD sadece iki çadır verdi

Bir sonraki durağımız ise şehrin merkezinde yer alan Emekliler Parkı oluyor. Gece saat 03.00 sularında ziyaret ettiğimiz parkta, yaklaşık 50 aile bulunurken, parkta AFAD’ın ise sadece iki çadırı yer alıyor. Rüzgardan kaçınmak için ağaç diplerinde arta kalan kıyafetler ve dallardan yaptıkları barakalarda sabahlamak zorunda kalan depremzedeler, çok uzun saatlerdir sadece bir kase çorbaya erişebildiklerini ifade ediyor.

Bebek bezi ve mama istiyor 

Emekliler Parkı’nda rastladığımız iki çocuklu ve hamile bir kadının ise tek istediği bebek bezi ve mama. Ancak o da yaklaşık 25 saat boyunca en temel ihtiyaçlarına dahi ulaşamayan yurttaşlardan sadece biri.

Parkın ardından ilerlediğimiz İnönü Caddesi’nde çadır yetersizliği nedeniyle otobüs duraklarının önünü kartonla kapatarak ısınmaya çalışan birkaç aile ile karşılaşıyoruz. Onların tam karşısında ise park halindeki belediye otobüslerinin içinde nefes almakta zorlanan yüzlerce insan…

Umutla bekliyorlar

İnönü Caddesi’nde devam ettiğimiz yolculuğumuz otobüs duraklarının 200 metre ilerisindeki arama kurtarma çalışmalarıyla devam ediyor. Enkaz altında onlarca insanın yer aldığını öğrendiğimiz binanın tam karşısında ise depremzedelerin aileleri, enkaz altındaki yakınlarını umutla bekliyor. Arama kurtarma çalışmalarını bir süre takip ettikten sonra cadde boyunca karşımıza çıkan onlarca enkaz binaya ise hala sıra gelmediğini ya da çalışmaların yarıda bırakıldığını görüyoruz. Kameramızı gören bir yurttaşın sorusu ise geceyi özetler nitelikteydi: “Hangi binayı arayacaklarını neye göre seçiyorlar?”

Malatya halkının ilk gecenin ardından en büyük temennisi ise devletin tutamadığı ellerini ısıtarak bir sonraki sabaha uyanabilmek… 

DİLAN BABAT - JİNNEWS/MALATYA