26 yıldır kemiklerini arıyorlar

• Bitlis’in Garzan bölgesinde bir çatışmada şehit düşen İzzettin Çelik’in eşi ve çocukları, 26 yıldır kemiklerini arıyor. Kilyos’ta defnedilen cenazeler için bir yıl önce yaptıkları başvuruya henüz yanıt verilmedi.

İstanbul’da yaşayan Çelik Ailesi, 1994’te Bitlis’in Garzan bölgesinde girdiği bir çatışmada şehit düşen babaları İzzettin Çelik’in kemiklerini arıyor. Batman’ın Kozluk ilçesine bağlı Kanîkê (Samanyolu) köyünde yaşamını sürdüren ve politik faaliyetleri nedeniyle sık sık gözaltı ve işkencelere maruz kalan Çelik, 1993’te PKK’ye katıldı. 7 çocuk babası Çelik, bir yıl sonra 25 Temmuz 1994’te şehit düştü.

Başvuruya yanıt yok

Aile, Bitlis’in Oleka Jor kırsalındaki Garzan Mezarlığı’ndan 282 cenazenin DNA incelemesi için 19 Aralık 2017’de İstanbul Adli Tıp Kurumu’na (ATK) getirilip Kilyos Kimsesizler Mezarlığı’nda kaldırıma defnedilmesi sonrası harekete geçti. Bir yıl önce Bitlis’e gidip DNA testi örneği vererek başvuruda bulunan ailenin başvurusuna halen bir cevap verilmiş değil.

Oğul Ahmet anlattı

 Çelik’i anlatan oğlu Ahmet Çelik (36), babasının köyde politik faaliyetlerde bulunduğunu, Kürt halkının haklarından ve mücadelesinden bahsettiğini, bu nedenle devletin hedefi haline geldiğini hatırlattı. Defalarca gözaltına alınıp işkence edilerek bırakıldığını kaydeden Çelik, “Böyle defalarca gözaltına alınıp işkence edildi. Baktı ki rahat bırakmayacaklar, o da gitti” dedi.

Zorlukların tarifi yok

 Babalarının gidişinin ardından 7 kardeş ve anneleriyle büyük zorluklar yaşadıklarını dile getiren Çelik, “Hayatımız çok zor geçti. 1996’da daha 15 yaşındayken İstanbul’a çalışmaya gelmek zorunda kaldım. Burada çalıştım ve aileme katkı sundum. Yaşadığımız zorlukların tarifi yok” diye konuştu.

Tüm girişimleri sonuçsuz

Şehadet haberiyle cenaze arayışına koyulan ailenin tüm girişimleri sonuçsuz kaldı. Bir yandan çatışmalı ortam içerisinde arayışını devam ettiren aile, öte yandan cenazenin devletin elinde olma ihtimaline karşı Bitlis’te mahkemeye başvuruda bulundu. Mahkeme, üç yıl sonra, 1997’de sonuçsuz bir şekilde kapandı. Çelik, şunları vurguladı: “Cenazemizi bulamadık. Garzan Mezarlığı yıkılınca bir umut belki oradadır diye başvuruda bulunduk. Orada olmasa bile biz arayışlarımızı devam ettireceğiz. Cenazelerimiz bizim onurumuzdur, bizim umudumuzdur.”

Babalarıyla gurur duyuyorlar

 Babasıyla gurur duyduklarını vurgulayan Çelik, cenazeyi bulamamamın acısını ise şu sözlerle anlattı: “26 yıldır bu hasretle bu düşünceyle yaşıyoruz. Başımızı yastığa koyduğumuzda aklımızda, sabah uyandığımızda aklımızda, 26 yıldır bunu yaşıyoruz. Kemiklerimizi bulabilirsek en azından biraz içimiz rahatlar. En azından bileceğiz ki cenazemizi bulduk. Ne yaparsak yapalım bu acı her zaman içimizde olacak.”  

MA/İSTANBUL