Rojin’in raporundaki DNA’lar kime ait?

• Rojin’in otopsi raporunda iki erkek DNA’sına rastlandığını söyleyen baba Nizamettin Kabaiş, uzun zamandır bu bilgiye dikkat çektiklerini ama henüz herhangi bir sonuç alamadıklarını dile getirdi.
• Avukat Sinan Özaras, “Doktorun otopsi işlemlerinde bazı tespitleri vardı. Gırtlak kısmında bir kemik kırığı şüphesi, sırtta ve baldırlarda ekimoz (darp) şüpheleri vardı" bilgisini paylaştı.
• Rojin’in cenazesini bulan Mehmet Emin Ankay da, “Cenaze, yüzüstü şekilde sahilde duruyordu, bir ayağı sudaydı. Üzerindeki elbiseler kuruydu. Mantıklı olarak, su cenazeyi oradan alıp Mola Kasım’a kadar asla getiremez" dedi. 

SELİM SONTAY

Wan'da, Seyyid Fehim Arvasi Kız Yurdu’nda kalan ve 27 Eylül 2023 tarihinde şüpheli bir şekilde kaybolan üniversite öğrencisi 21 yaşındaki Rojin Kabaiş'in cenazesi, 18 gün sonra kaybolduğu üniversite sahilinden 24 kilometre uzaktaki Molla Kasım Mahallesi’nin sahilinde bulundu. Üç ayı aşkın süre geçmesine rağmen soruşturma dosyasında Rojin’in ölüm nedenine ilişkin bir ilerleme sağlanamadı. Rojin'in intihar ettiğini gösteren hiçbir emare yokken aksi yönde kuvvetli şüpheler var. Soruşturma ise gizli tutuluyor. Rojin’in ailesi, insan hakları savunucuları ve sivil toplum örgütleri, dosyadaki kısıtlılık kararının kaldırılmasını ve soruşturmanın şeffaf yürütülmesini istiyor. Rojin’in babası Nizamettin Kabaiş, ailenin avukatı ve aynı zamanda Van Barosu Başkanı Sinan Özaras ve Rojin’in cenazesini Mola Kasım’da bulan Mehmet Emin Ankay ile konuştuk.

Evin neşesiydi

Evde, mahallede çalışkanlığı, güler yüzü ve okumaya olan düşkünlüğüyle tanınırmış Rojin. Baba Nizamettin Kabaiş, Rojin’le hep gurur duyduğunu ve evin neşesi olduğunu söylüyor. Kızının geleceğe dair umutları olduğunu ve hayallerinin peşinde koştuğu günleri yaşadığını ifade eden baba Kabaiş, “Hayatın ortasında, en güzel yıllarında, bir anda toprağa düşmesi hepimizi derinden etkiledi. Rojin, genç, enerjik ve hayata tutunan bir daldı. Ama şimdi yok. Onu asla unutmayacağız” diyor.

“Tüm çocuklarım elbette benim için değerli ama Rojin’in yeri hep ayrıydı” diyen Kabaiş, “Rojin’in geniş gönüllü, güler yüzlü olması, yardımlaşmayı sevmesi beni çok mutlu ediyordu. Çocukları çok sevdiği ve onlarla çok zaman geçirmek istediği için üniversitede ilk tercihine Çocuk Gelişimi bölümünü yazdı. Kazanınca da çok sevindi” diye belirtiyor.

 

 

Hep yanında durdum

Rojin, üniversiteyi kazandığı gün babasını arayarak ona büyük bir heyecanla kazandığını haber vermiş. Baba Nizamettin Kabaiş anlatmaya devam ediyor: “Aradığında işteydim. Sesi telefonun diğer ucundan çok mutlu geliyordu. Akşam işten gelince de bu sevinci beraber paylaştık. Mêrdîn ve Xarpêt gibi yakın üniversiteleri yazmasını istedim ama o Wan’ı istiyordu. Birinci sıraya da Van Üniversitesi’ni yazdı. Kendisi karar verdi, kendi istediği oldu. Kararlı biri olduğu için ben de hep kararlarına saygı duydum. Onu hep destekledim, yanında durdum.”

Büyük bir heyecanla gitti

Van’a gitme zamanı geldiğinde de çok heyecanlıymış. Günler öncesinde giysilerini, çantalarını, eşyalarını, kitaplarını özenerek toplayıp, hazırlamış. Baba Nizamettin Kabaiş de onunla beraber gitmiş Van’a. Baba Kabaiş o günü şu sözlerle anlatıyor: “Üniversite ile yurt aynı kampüs içindeydi. Rojin’i okula götürürken de dönerken de çok mutluydu. Beraber çarşıya gittik, lokantaya gidip, yemek yedik, fotoğraf çektik. Belediyenin karşısındaki parkta oturduk, bir şeyler içtik. Daha sonra kampüse gittik, onu kız yurdunun kapısına kadar götürdüm. Rojin eşyalarını yurda götürüp yerleştirdi. Yarım saat sonra beraber okula gittik. Gün boyu birlikte zaman geçirdikten sonra ben Amed’e döndüm. Kendisini aradım, iyi olduğunu, bir arkadaşıyla kaldığını söyledi. İki günlük süreçte Rojin ile bir kez konuştum. Durumunu, okulunu, yurdunu, yemeklerinin iyi olup olmadığını sordum. O da gayet normal bir şekilde iyi olduğunu, okulunu sevdiğini ve mutlu olduğunu anlattı.”

 

 

Anne ile son konuşma

Rojin, kaybolduğu günün akşamında da annesiyle konuşmuş. Annesine ‘Markete gidip, nescafe alacağım’ demiş. Annesi de marketten sonra yurda geri dönmesini tembihlemiş. Bu, annesiyle yaptığı son konuşma olmuş. Daha sonra Rojin turnikeye basıp, öğrenci yurdundan çıkıyor; telefonla konuşarak, markete doğru gidiyor. Baba Kabaiş, Rojin’in son anlarını şu şekilde anlatıyor: “Mobese kameralarında Rojin’in arkadaşıyla konuştuğu görülüyor. Rojin oda arkadaşıyla 2 kez telefonda konuşmuş. Arkadaşına ‘Sahile çakıl taşı toplamaya gidelim’ demiş. Mobese kameralarının görüş alanında da arkadaşını beklediği net bir şekilde görülüyor. Ancak daha sonra kameraların olmadığı alanda kayboluyor ve bir daha görünmüyor.”

Oda arkadaşı: "Korkuyorum"

Rojin’in oda arkadaşının emniyette 4 kez ifade verdiğini belirten baba Kabaiş, şunları söylüyor: “Kız ifadelerinde bir şey söylememiş. Benim kanaatime göre, yurt arkadaşına baskı yapılmış. Rojin kaybolduktan sonra yurda gidip kız ile görüşmek istedik, yurt yönetimi izin vermedi. Rojin kız arkadaşına ‘Dönüşte masa tenisi oynayalım’ demiş. Bunu da emniyette öğrendik. Ben kesinlikle kız arkadaşının bir şeyler bildiğini düşünüyorum. Eşim ve kızım, Rojin’in yurt arkadaşını aradığında kız onlara ‘Beni bir daha aramayın, korkuyorum’ demiş. Rojin’in kaybolmasında ihmali olan yurt yönetiminin kızı korkuttuğunu düşünüyorum.”

Okulun daha üçüncü günüydü

“Nerden bilecektik ki bu yurt, bu üniversite Rojin’e mezar olacak. Rojin okula iki gün gidebildi, üçüncü gün kendisinden bir daha haber alamadık” diyen Kabaiş, kızının kesinlikle intihar etmediğini ve buna yüzde yüz emin olduğunu söylüyor. Kabaiş, “Keyfi yerindeydi, üniversite kazanan genç bir kız, 2 gündür okula gidiyor. Ortada bir sorun yokken neden intihar etsin. Ama daha Rojin bulunmamışken yurt yönetimi ve üniversite sürekli 'Kesin intihar etti' deyip duruyordu. Yurt ve üniversite yetkilileri hakkında suç duyurusunda bulunacağım. Onların şimdi görevlerinin başında değil de tutuklu olması gerekiyordu” sözleriyle, yetkililer hakkındaki şüphelerini dile getiriyor.