Çocuk tecavüzcüsüne ‘çocuk tecavüzcüsü’ deyin 

Kadın Haberleri —

Julie Bindel

Julie Bindel

  • Bazı insanların çocuklarla seks “arzulamaya” önceden programlı olduğu (yani bunun onların suçu olmadığı) bilimsel hiçbir temeli olmayan bir yalan.

Julie Bindel / Çeviren: S. Erdem Türközü

Feminizmin günümüzün zorluklarına yanıtını araştıran Julie Bindel, The Critic’teki, “Feminist fix [düzeltme]” başlıklı çevrimiçi köşesinde yazdığı, “Çocuk tecavüzcüsüne çocuk tecavüzcüsü deyin” başlıklı yazısında pedofiliyi sorguluyor.  “Çocuk sevici” anlamına gelen pedofili kavramına karşı çıkan Bindel, pedofilinin hiçbir bilimsel temeli olmadığını anlatıyor.“ Çocuk istismarı” yerine “çocuk tecavüzü” kavramını bir yayın politikası olarak benimseyen gazetemiz, yazara saygı gereği, “istismar” kavramını değiştirmemiş, çevrildiği gibi yayınlamıştır.

"Yakın zamanda çıkan A Long, Dark Shadow: Minor-Attracted People and Its Pursuit of Dignity [Uzun, Karanlık bir Gölge: Çocuklara Cinsel Çekim Duyan İnsanlar ve Onların Haysiyet Arayışı] kitabı, adından ne bekleniyorsa onu yapıyor. “Bu gizli nüfusun yaşanmış deneyimlerinin önemli bir anlatımı” olarak tanımlanan kitabın yazarı Allyn Walker, ergenlik öncesi çocuklara cinsel ilgi duyan yetişkinlerin damgalanmadan arındırılması için bir sav ortaya atıyor.

Pedofiliyi damgalayıcı buluyorlar

Walker, çocuklara tecavüz etmemeyi seçen, Çocuklara Cinsel Çekim Duyan İnsanlar’ın [Minor-Attracted People-(Küçük-Çekici-İnsanlar:MAP)] sırtlarını sıvazlıyor. Walker[1] bir söyleşide, bu grubun üyelerine, “başkalarının kendileri için kullanmasını istediği” terminolojiye saygı gereği, “MAP’ler” demenin önemli olduğunu söylemiş: “Bu tanım, pedofil gibi diğer sözcüklerden daha az damgalayıcı,” diyor.

Çocuklarla seks yapmak isteyenlerin “dürtülerini” tatmin etmek için çocuksu seks bebeklerini kullanabilmeleri gerektiğini öne süren Walker, çocuklara cinsel çekim duymanın MAP’lerin isteyerek yaptığı bir şey olmadığını savunuyor.

Pedofili değil, çocuk tecavüzcüsü denilmeli

Walker’a bir konuda katılıyorum: pedofil sözcüğü tamamen uygunsuz ve kullanılmamalı ama nedenleri konusunda hemfikir olamayacağız. Uzun zamandır sözcüğün ortadan kaldırılmasını savunuyorum; bunun yerine “çocuk tecavüzcüsü” veya “çocuk istismarcısı”nı tercih ediyorum. “Pedofil”in gerçek anlamı “çocuk sevicisi.”  Tıbbî bir durum olmadığı halde, öyle sınıflandırılmakta. Kimse çocuklarla seks “arzulamaya” programlı doğmaz. Jimmy Savile’a bakın: yetişkin kadınları ve erkekleri, çocukları ve cesetleri istismar etti.

Ergenlik öncesi çocuklara yönelik cinsel çekimin cinsel bir kimlik olduğu ve seçilmiş ya da toplumsal olarak inşa edilmiş olmanın aksine, bir şekilde sabit/doğuştan gelen bir şey olduğu görüşü, 1960’lardan beri ortalıkta dolaşmakta ve Fransız filozof Michel Foucault ve benzerleri tarafından desteklenmekte.

İktidar ve cinsellik üzerine kuramlarıyla tanınan Foucault, bir yetişkinin bir çocuk üzerinde sahip olduğu muazzam iktidarın farkında değilmiş gibi görünüyor. 1960’ların sonlarında Tunus’tayken, Tunuslu ergenlik öncesi çocukları cinsel olarak istismar ettiği iddia edildi. Fransız denemeci Guy Sorman‘a göre, “Bu çocuklar sekiz, dokuz, on yaşındaydılar, Foucault onlara para atıyordu ve ‘akşam 10’da her zamanki yerde buluşalım’ diyordu.” Bu yerin yerel mezarlık olduğu ortaya çıktı: “Orada genç erkeklerle mezar taşlarının üzerinde sevişirdi. Rıza meselesi gündeme bile gelmezdi.”

Foucault ve yozlaşmış enteller

Ancak Substack’e “What Foucault Got Right: On violence, libel and Queer Theory”: [“Foucault’nun Doğru Anladığı Şey: Şiddet, iftira ve Kuir Kuramı Üzerine”] başlıklı bir makale gönderen, kuir beyanlı yazar Laurie Penny’ye göre, “Michel Foucault, muhtemelen ölülere ve Fransızlara iftira atmak eğlenceli olduğundan, on yıllarca şeytanlaştırıl”mıştı. Yani, Foucault’yu eleştirenler onu kurbağa suratlı olduğu için sevmiyordu?

Penny’nin Twitter’daki yorumuna ilişkin bazı sert eleştiriler olması şaşırtıcı değil; o da yanıt vermiş: “Eh, makaleyi okusaydın, yaptığım şeyin daha karmaşık olduğunu görürdün.”

Penny, Foucault hakkındaki ifşaların muhtemelen iftira niteliğinde söylentiler olduğu ve kendi uzman değerlendirmesine dayanarak (son haftalarda kitaplarını okumuştur) “(…) Foucault’nun çocuklara gerçekten tecavüz etmesinin pek olası görünmediği” sonucuna varıyor.

Foucault’yu ben de okudum ama sanırım farklı bir gözle.

Cinselliğin Tarihi kitabında, küçük bir kızın bir hendeğe sürüklendiği ve tecavüze uğradığı rahatsız edici bir sahne anlatılır ve Foucault, bunu “zamansız bir pastoral zevk” olarak tanımlar. Ayrıca Foucault, tecavüzün suç sayılmasının cinsel açıdan baskılayıcı olduğu gerekçesiyle, cinselliğin asla suç sayılmaması gerektiğini resmen söylüyor. Foucault, bir suç olarak tecavüze uğramanın, kişinin yüzüne yumruk atılmasından farklı olmadığını savunmuştur.

Erkekler, çocuğa tecavüzü meşrulaştırıyor

Bir de Foucault’nun imzaladığı ve (yasal rıza yaşı kavramını böylece ortadan kaldırarak) çocuklara tecavüzün suç olmaması gerektiğinin savunulduğu 1977 tarihli utanç verici mektup var. Mektup, ergenlik öncesi kızlara tecavüz eden (ya da Penny’nin dediği gibi onlarla “seks yapan”) iki yetişkin erkeğin daha genel bir savunusunun parçasıydı.

“[Foucault] ve diğer yozlaşmış enteller [egghead entelektüeller için kullanılan, olumsuz yan anlamlar içeren kavram -ç.n.], yasal rıza yaşı kavramına karşı çıktı. O olay kesinlikle oldu. Ve kesinlikle rezaletti,” diye yazıyor Penny.

Çocukları istismar eden erkekler durdurulmalı, cezalandırılmalı ve caydırılmalıdır.

Çocuk istismarını meşrulaştırma girişimi, bir dizi erkek cinsel özgürlükçü arasında yaygındır. Birkaç yıl önce gey hakları savunucusu Peter Tatchell, girişinde “çocukları seven ve bu sevgiyi cinsel olarak ifade eden yetişkinler, toplumun en yeni günah keçileri olarak geylerin ve siyahların yerini alıyor” satırını içeren bir kitabı övmeyi uygun görmüştü. Kitap, çocuk istismarcılarına yönelik “histeri”yi ve “cadı avı”nı kınıyor ve çocukların korunmasını, gençler üzerinde baskıcı bir denetim gücü olarak mahkum ediyordu. Hem Foucault hem de Tatchell, “rıza gösteren” çocuklar ve yetişkinler arasındaki cinsel ilişkiyi cezalandırmanın, çocukların cinsel gelişimini ve çocuklar için potansiyel zevki azalttığını savunuyordu.

Tedavi değil, cezalandırılmaları gerekir

Çocukların cinsel istismarının çoğu, mağdurların tanıdığı erkekler tarafından evde gerçekleşir. Bu erkekler genellikle “pedofil” olarak etiketlenmezler: Bu sözcük daha önce tanımadıkları çocukları avlayan şeytani görünümlü erkekler olan Colin Pitchfork ve onun gibilere mahsustur.

Çocuk tecavüzcülerini “pedofil” olarak etiketlemek, onların bir rahatsızlığı olduğu ve bunu kanıtlayacak hiçbir bilimsel ya da inandırıcı kanıt mevcut olmamasına rağmen, çocukları cinsel olarak çekici bulmalarına neden olan bir tür gen olduğu izlenimini vermektedir. Çocukları istismar eden erkeklerin durdurulması, cezalandırılması ve caydırılması gerekir, paedophilia olarak bilinen bir “hastalık” için tedavi görmeleri değil.

Paedophilia olgusunu çözmeye çalışan bazı uzmanlar, çocuklara “cinsel çekim duymanın” onlara zarar verme tercihinden ziyade cinsel bir yönelim olduğu; bu insanların tuhaf bir alt grubun parçası olduğu ve toplumun “sıradan” üyelerinden farklı oldukları; davranışlarının toplumsal değil tıbbî bir açıklaması olduğu; evde çocukları istismar eden babalardan ve diğer erkek akrabalardan farklı oldukları izlenimini veriyorlar.

 “Çocuklara Cinsel Çekim Duyan Kişi/ler” terimini ilk kez, ergenlik öncesi çocuklardan cinsel olarak tahrik olan Pedofil Bilgi Alışverişi [Paedophile Information Exchange] Grubu’nun önemli bir üyesi olan Tom O’Carroll ile bir röportajda duydum. O’Carroll bana, kulağa kibar bir amca gibi geldiği için Almanca “kinder” teriminin “pedofil”in yerine geçmesi gerektiğini düşündüğünü söylemişti. Feministlerin çocukların cinsel istismarına bu kadar kafayı takmış olmasının sebebi, bu sorunu tüm örtmecelerden ve tıbbîleştirilmiş terimlerden kurtarmak ve bu bireyleri çocuk tecavüzcüleri ve çocuk istismarı savunucuları olarak adlandırmak istemeleridir."

paylaş

   

Yeni Özgür Politika

© Copyright 2024 Yeni Özgür Politika | Tüm Hakları Saklıdır.