Dayılarının izinde bir savaşçı: Siyabend

• Gerilla dayılarının hikayeleriyle büyüyen Siyabend, hayalini gerçekleştirmek için Kobanî direnişine katıldı. Ailesine “düğüne gidiyorum” diyerek ayrıldı, Rojava’da halkının özgürlüğü için şehit düştü. 
• Ailesine şehadet haberi 10 yıl sonra ulaştı. Kız kardeşi Dilek, “Şehadet haberiyle hem ağladım hem de gururlandım. O halkı için onurlu bir mücadele verdi. Bize düşen mirasına sahip çıkmak” dedi. 
• Siyabend’in dayısı Mehmet Zeki Balcı özgürlük hareketine ilk katılanlardan, 91’de şehit düştü. Dayısı Kasım Balcı ise 94 yılında katıldı. Diğer dayısı Erol Balcı ise kısa bir süre önce cezaevinden tahliye oldu. 

ARAT ARARAT

Şehitler hakkında haber yapmak, onlar için söylenenleri dinlemek, anılarını yazmak bir gazeteci olarak beni duyguların çok ötesine götürüyor. Zorlanıyorum. Çünkü halkımın en dirençli, en kararlı, en güzel insanları onlar. Ne desem yetmiyor. Ne söylesem onlara layık olmuyor. İsimlerinin, direnişlerinin tarih sayfalarında yer alması için onları anlatmaya çabalayabiliyoruz yalnızca. Siyabend Agirî (Mahmut Sosa) sözünü ettiğim ölümsüz devrimcilerden sadece biri. 

Siyabend, 1993’te Agirî’nin Tutak ilçesine bağlı Kanî köyünde doğar. Gerilla dayılarının hikayeleri ile büyür. Sistemin asimilasyon merkezleri olan okulları reddederek yönünü metropollere verir. Oradan da devrim türküleri eşliğinde kendi deyimiyle “Halaya katılmaya gidiyorum” der ve Temmuz 2014’te YPG saflarına katılır. Şiddetli çatışmaların yaşandığı bu süreçte, sadece iki ay sonra 29 Eylül 2014’te Serêkanîye’de şehit düşer. Siyabend Agirî’nin ailesi ancak 10 yıl aradan sonra şehadet haberini alır. Avrupa’da yaşayan kardeşleri, amcası ve kuzenleri başsağlığı mesajlarını kabul etmek hem de şehit Siyabend şahsında devrim şehitlerini anmak amacıyla Bielefeld Demokratik Kürt Toplum Merkezi’nde geçtiğimiz haftalarda bir araya geldi. Anma programının ardından Siyabend Agirî’yi yakınlarından dinledim.

 

İkiz gibiydik

Dilek Sosa, Siyabend’in kız kardeşi, siyasi nedenlerle iki yıldır ülkesini terk edip Almanya’ya iltica etmek zorunda kalmış. Kardeşi Siyabend’e ulaşmak için çok çaba harcamış. Yakasına kardeşinin fotoğrafını iliştirmiş. Sarı, kırmızı, yeşil el yapımı bir çanta asmış omuzuna. Gururlu bir şekilde oturdu karşıma. Hem konuşturmak hem de konuşmak zordur böylesi anlarda. Nereden ve nasıl başlayacağını bilemez insan. Ama bir yerden başlamak gerekiyordu ve ''Bana Siyabend’i anlatır mısın'' diye sordum o da anlatma başladı: “Aramızda 1,5 yaş farkı vardı. İkiz gibiydik. Zaten kimlikte de ikiz yazdırmışlar. Biz Ağrı’nın Tutak ilçesine bağlı Kanî Köyü’nde büyüdük. Liseye gidene kadar köyden çıkmamıştık. Siyabend liseyi okumak için yatılı okula gitmişti ama okulu hiç sevmezdi. Hep ‘Ben bu sistemin okullarına karşıyım. Hiç sevmiyorum. Gitmek istemiyorum’ derdi. Fakat babam zorla gönderirdi.”