Çocukları kazalardan korumak -II-

• Pek çok kaza çocuksu taşkınlık ve aşırı özgüvenin yanı sıra çocuklardan aşırı talepte bulunulması ve denetim eksikliğinden kaynaklanmaktadır.

Kazaların odak noktası çocuğun yaşı ve gelişim evresiyle birlikte değişir. Yeni yetenekler her zaman çocuğun ihtiyaç ve ilgi alanlarındaki değişikliklerle ilişkilendirilir. Bu da yeni tehlikelere yol açar ve diğer tehlikeler daha az önemli hale gelebilir. Örneğin, bir çocuk yaklaşık yedi ila on aylıkken bağımsız olarak hareket etmeye başladığında, daha önce erişilemeyen şeyler ve nesneler erişilebilir hale gelir, doğal meraklarını uyandırır ve kendi çocuksu yöntemleriyle keşfetmek ister. Güvenli olmayan prizler, etrafta duran sigaralar, zehirli ev bitkileri veya ev temizleyicileri en geç bu aşamada bir risk haline gelir. 

Yaklaşık dört yaşına kadar kazalar çoğunlukla evde meydana gelir. Bunlar genelde yeni yürümeye başlayan çocuk aktiviteleri sırasında ortaya çıkar. Yaşamın ilk iki yılında, zehirlenme, yanma ve düşme gibi tipik ev kazalarına yol açan, öncelikle çocuğun hareket etme dürtüsü ve doğal merakıdır. 

Bir çocuğun hareket alanı yaklaşık dört veya beş yaşlarında genişlediğinde, kazalar giderek evden düşme ve çarpışmaların ana nedenler olduğu boş zaman ve spor aktivitelerine kaymaktadır. Acelecilik, kötü zemin koşulları, ıslaklık ve yanlış ayakkabılar genellikle çocukların takılıp düşmesinden veya kaymasından sorumludur. Bu yaşlardaki pek çok kaza çocuksu taşkınlık ve aşırı özgüvenin yanı sıra çocuklardan aşırı talepte bulunulması ve denetim eksikliğinden kaynaklanmaktadır. Çocuklar okul çağına geldiklerinde, trafik kazaları bir numaralı kaza nedenidir. 

Uzmanlara göre, çocukluk çağında meydana gelen kazaların yaklaşık yüzde 60 ila 80'i, kazaların olası nedenlerinin bilinmesi, uygun risk bilinci ve teknik güvenlik önlemleri sayesinde önlenebilir. Önleyici tedbirlere rağmen çocuklar yaralanıyorsa, genellikle şu faktörler kısmen sorumludur: ebeveynler çocuklarını abartıyor veya hafife alıyor, gergin ve sabırsızlar veya çocuklarını denetleme ihtiyacını hafife alıyorlar. 

Koruyucu önlemler kullanılmalıdır. Örneğin çocuğu arabada emniyete almak veya bisiklete binerken kask takmak konusunda tutarlı olunmalı. Bu güvenlik önlemleri çocuklar için doğal bir hal alacak ve aynı zamanda kendisini tehlikeden koruyabileceklerini de öğrenecektir. 

Çocuklar, oyunlarında hemen veya daha sonra gördükleri her şeyi taklit etme konusunda güçlü ve doğuştan gelen bir eğilime sahiptirler - anlamını her zaman anlamasalar bile. Durumları, eylemleri veya insanları taklit ederler ve bu şekilde günlük şeylerin üstesinden gelmeyi, duygularını ifade etmeyi ve çatışmaları çözmeyi öğrenirler. Bu şekilde bir çocuk aynı zamanda - eğer bunu günlük hayatta gözlemleyebiliyorsa - kendini belirli tehlikelerden nasıl koruyacağını da öğrenir. Ebeveynler bu nedenle çocuklar için örnektir.