Fransa’da kara kafalı çocuk olmak!

• Halkın ve devletin görmezden geldiği bu çocukların şimdi Noel yaklaşırken, sokakta çadırlarda titreyişi, 21 yüzyılda Fransa’da kara kafalı çocuk olmayı haykırıyor!

• Çocuklarla ilgili Fransa'da faaliyet yürüten TIMMY gibi dernekler ise günlerdir, market ve alışveriş merkezlerinin önüne kutular yerleştirmiş, bu çocuklar için kışlık giyecek ve yiyecek arayışında.

Fransa'da refakatsiz çocuk göçmenler soğuk hava şartlarında Paris’te Danıştay Binası önünde 3 Aralık'tan bu yana kalıcı konut talebi ile çadırlarda kalıyor. Her kış başlangıcında göçmenlerle ilgili Fransa’da alışık olduğumuz bir durum ama bu kez yetişkinler değil çocuklar söz konusu. Bir önceki yıllarda kurulan çadırlar yakılmış, göçmenlere gaz sıkılmıştı. Henüz bu aşamaya gelmedi diye şükreden yardım kuruluşlarının çağrıları ise sonuçsuz!

Fransa'da yaklaşık 350 refakatsiz göçmen çocuk yaz ayları boyunca sokakta yaşadı. Kışın başlaması ile birlikte, barınma talebi ile Danıştayın önünde kamp kurdu. Kürt, Afgan, Afrika, Bangladeş ülkeler ve uluslar bildiğimiz listeyi takip ediyor. Savaşın, yoksulluğun kol gezdiği yerlerden kopup gelmişler. Yaşları 12 ile 17 arası değişen bu çocukların oturum alması için Fransa’da uzun bir yol gerekli. Önce çocuk olduklarını tespit ettirmeleri gerekiyor. Bunun için kan, kemik vb testler aylar, yıllar sürüyor. Bu aşamada herhangi bir işlem, oturum hakkı, barınma vb süreçten yararlanamıyorlar çünkü “refakatsiz” sayılıyorlar.

Çocuklarla ilgili Fransa'da faaliyet yürüten TIMMY gibi dernekler ise günlerdir, market ve alışveriş merkezlerinin önüne kutular yerleştirmiş, bu çocuklar için kışlık giyecek ve yiyecek arayışında. Yetkililerden kalıcı barınma ihtiyaçlarını karşılamasını talep eden yardım kuruluşlarının sesleri ise duyulmuyor. Oysa Fransa’da bu çocukların ihtiyaçları Çocuklara Sosyal Yardım Servisi (ASE) karşılaması gerekiyor. Söz konusu devlet kurumu ise sadece Fransa’da oturumu olan çocukların ihtiyaçlarını karşılamakla yükümlü!

Yaz boyunca, Paris Stalingrad, Villette gibi bölgelerde köprü altlarında kalan çocukların çadırları şimdi Louvre Müzesi’nin hemen bitişiğinde Danıştay Mahkemesi önünde bulunuyor. Günde 50 ile 100 bin arasında ziyaretçi alan Müze’nin yanında dünyanın güncel tarihini bağırır nitelikteki bu manzara karşısında devlet kılını kıpırdatmıyor.

Fransa'da refakatsiz çocuk göçmen olmak uzun ve meşakkatli bir yol gerektiriyor. Önce mülakata alınıyorlar. Ardından mülakattan geçemeyenler mahkemeye başvurmak durumunda. Bunun için avukat, tercüman vb hizmetleri ise kendileri bulmak zorunda. Hadi bunları sağladı desek, mahkeme kararını verene kadar geçen sürede refakatsiz göçmen çocuklar yasal belirsizlik içinde kalıyor ve çoğunlukla sokaklarda yaşıyor.

Savaşın, yoksulluğun ve kapitalist sistemin çocuklara sunduğu gelecek işte bu kadar çarpıcı biçimde yüzümüze çarparken, Fransa yasal zorunlulukları yerine getirmemek için her yolu deniyor. Diğer taraftan bir avuç gönüllü onlar için çırpınırken, “bari siz sahip çıkın” diyor. Bir mont, kazak, eldiven, atkı… liste uzuyor ama bunun dışında başka yol yok.

Geçtiğimiz Pazar, market önlerine konulan sepetlere gönüllü bireyler pişirmeyi gerektirmeyen gıdalar, çeşitli kıyafetler bırakırken, ilgili derneklerin bireyleri yaptıkları  açıklamalarda bir önceki yıllara göre insanların yardımlara katılım düzeyinin düştüğünü belirtiyor. Bunun bir nedeninin ülkede yaşanan kriz ve yoksulluk oranı iken, bir diğer neden ise yabancılara karşı artan duyarsızlık olarak tanımlanıyor.

Yardım görevlisi Elie; “çocuklar için yardım topluyoruz dediğimizde, bize gelen yanıtlardan bazıları çok çarpıcı. ‘Çocukların anne babaları olmadan ülkemizde ne işi var’ ya da ‘yabancı çocuklar?’ Suçlu gibi görüyorlar ve onlarda sürecin sorumlusunun devlet olduğunu hatırlatıyor ama bu konuda da bir gelişme yok” diyor. Halkın ve devletin görmezden geldiği bu çocukların şimdi Noel yaklaşırken, sokakta çadırlarda titreyişi, 21 yüzyılda Fransa’da kara kafalı çocuk olmayı haykırıyor !