Engince olmalı herşey…

Engince olmalı herşey. Herkes biraz tanımlayabilmeli. Biraz tanıyabilmeli ve anlayabilmeli. Herkesin yanında gizemi çözülmüş bir sırrı çözmenin sevinci, sırdan bir pay almanın kıvancı ve ona dokunmuş olmanın tanımlara sığdırılamamış acemi sevinci, tarih oldukça acısı ve zamanla oluşan hüznü olmalı. Bir de kabuk tutmayan yarası.

Engince olmalı herşey. Öyle bir olmalı ki, ne çok yükseklerde toprağı unutacak yükseklikte olmalı, ne de toprağa kelepçelenmiş olmalı. Herşey kendi ağırlığında olmalı. Ne eksik ne fazla. Yerçekiminin gücü yok olmamalı. Ama yer de bilmeli nereye kadar çekebileceğini.

Engince olmalı herşey. Aldığın her nefeste, kokladığın her çiçekte, yürüdüğün her adımda varolmanın özgürlüğü tattıran anlamını duyumsamalı senin kadar. Sen nefes alıp verdiğinde, yaşadığını hissetmeli senden gayrısı da.

Engince olmalı herşey. Kırmızı, kan kırmızı olmalı önce. Can kırmızı olmalı. Hayat olmalı. Bakınca insanın kanı kaynamalı, kalbi hızla çarpmalı. Sonra başka başka kırmızılara bürünebilmeli. Salınabilmeli hayatın tüm öncelerinde ve sonralarında. Mavi, masmavi olmalı. Dünyayı baştan başa sarmalı, yetinmemeli, denizleri maviye boyamalı, ırmaklardan sürükleyip rengini denizlerin tüm yüreklere damla damla taşımalı maviyi. Hayatın sana verdiği bir turna teleğini eline alıp ırmakların mavisini sürmeli tüm anlara. Her renk kendinden ibaret bilmeli hayatı. Öyle varolmalı. Ve kendinden başka herşey bilmeli. Öyle yaşamalı. Engince…

Engince olmalı herşey. Okyanus gibi mesela. Yerinde durmamalı, duramamalı. Tüm dünyayı dolanı durmalı bir zerre olup. Patikaları koşarak gitmeli. Yürümek bilmeli koşmayı. Tam da Engince. Yıllar ağır yükler yüklese de sırtına, kamburlaşmamalı, inadına dimdik durmalı. Sağır sultanlar duymazlık etse de doğruyu, iyiyi ve güzeli söyleyen dil yorulmamalı, ses kısılmamalı, inadına çığlık atmalı. Hem de Kürdistan tarihinden, hem de dönmeye devam eden Kürt teşisinden söz etmeli.

Engince olmalı herşey. Öyle bir yürek kuşanmalı ki, hayal ile hakikat arasındaki ülkenin evlatları olmaya cesaret edebilmeli. Vurup yollara, dağlara, ırmaklara o ülkeyi hayalden koparmadan hakikate ulaştırmanın koşusuna yeltenebilmeli. Öyle bir yürek kuşanmalı ki, ateşten bir ülkenin sinesinden koşarak, durarak, savaşarak, çatışarak, nefes alarak, nefes vererek, can alarak ve can vererek geçmeli. Kiminde durmalı, tarihi dinlemeli, bilmeli ve söylemeli. Kiminde koşarak geçmeli o vatan kılınmaya nice canlar adanan ülkeyi. Kiminde durup tam kalbinde, kalbini o vatanın kalbinin üstüne bırakıp tarih olabilmeli.

Engince olmalı herşey. Yolu inşa edenleri bilmeli. Senden önce yürüyenleri duyumsamalı, anlamalı ve anlatmalı. Her bir adımlarının bir tarih ve bir kılavuz olduğunu hissetmeli, öyle yürümeli. Öyle ki, her bir adımında yolun kendisinin onlar olduğunu hissetmeli ve incitmeden koşmalı. Her adımında bir gül dikmeli. Ellerin ayakların kan içinde kalacağını bile bile, gül dikmeli her adımına ve incitmeden koşmalı.

Engince olmalı herşey. Hiçbir koşulda yılmayanlardan olmalı. Bir insan şahsında insanlık tarihine verilen sözlerin uzağına düşmemeli. Direnen insanlığın sesi kendi sesin olana dek yankılanmalı. O ses senin sesin olduğunda artık daha rahat yürüyeceğinin bilinciyle gözlerini kapatıp yürüyebilmeli.

Engince olmalı herşey. En zor anlarda en zor görevleri hatırlayanlardan olmalı. Görev bekleyen olmamalı, görevi ve koşmayı bilenlerden olmalı. Bir tek görevde ben diyebilmeyi göze alabilenlerden olmalı.

Engince olmalı herşey. En kötülerin karşısında hep en iyi olmayı başaranlardan olmalı. Herşeye rağmen direnen, varolan ve varolmayı güneşin yoldaşı olmanın bilinciyle birleştirip aşkla sulamalı o hayat ağacını.

Yaşayınca insan Engince yaşamalı. Söz, ses, anlam ve yürek, engince olmalı. Bir ömrün tamamını kendinden ötekilere hasretmeli ve yaşadım diyebilmeli.

Engince olmalı herşey. Sesin şiir olup söylenegelmeli. Ardından ağıtlar ve intikam yeminleri yükselmeli.

Bize bir tarihi haykıran sesin kalmalı. Tarihin sesi olmalı biraz da.

Engince olmalı herşey. Engince…