Yüzsüzler koalisyonu

• Kürt savaştığı için düşman, barış istediği için iki kat düşman. Silahsız olursa olmaz, silahlıysa hiç olmaz. Müzakere etse yandaş, etmezse kötülükle paydaş. Konuşursa bir dert, susarsa sayısız dert… Bir çoklu ikilemler yumağı ki, çözmek için fazla akıldan çok azıcık dürüstlük yeter de artar.

Önce yoktu, sonra hiç yoktan oluverdi. Zaman ve “hak talebi” uyuşmazlığı, hep baki. İlkel hali üzücü, modern hali bölücü. Silahsızken vatansız, silahlandığında yıkıcı, siyasallaştığında terörist, devleti andırmayan kolektif bir model sunduğunda fazladan bir kötü hayalci. Ne yaparsa yapsın dövülesi. Kürtlerle başı dertte olan bir zihinsel Türkiye koalisyonu… Kemalist’in solcusu, solcunun ulusalcısı, ulusalcının liberali, liberalin ırkçısı, ırkçının totali… Bir büyük medya manevrası, bir teklik-bütünlük mavrası. Sayısız paradoks, değişmeyen nevroz. Tamamı bir yarım cümle, bütünü Kürtleri hizaya getirme sendromu…

Öncesi yoktu, sonrası metfundu. Seksende sakattı, doksanda yarım yamalak, sonrasında varla yok arası. Kürt yokken sorun da yoktu, var oldu peşinden suç koşturdu. Siyasallaşırsa tehdit, silahsızlanırsa etkisiz. Boykot ederse dolaylı destekçi, etmezse doğrudan bozguncu. Genişlerse tehlikeli, daralırsa milliyetçi. Zayıflarsa tedhişçi, kazanırsa paralelci. Konuşursa hile, susarsa hülle. Harbi yıkıcı, sulh hali ürkütücü. Ne yapsa beğendiremeyen, ne etse gönül indirilemeyen. Ne fazla yakın, ne fazla uzak. Şöyle böyle bir Kürt; kendi aklını izlediğinde hain, Türk aklına biçimlendiğinde huzursuz fani. Folklorik hali, çekilir tek hali. Halaya güzel, siyasete dengesiz. Türk aklına göre bir Kürt portresi, duygusal ataklarına göre bir varlık yokluk hobisi.  

İsmi tahrik, orijini agnostik. Şehirde yabani, dağda vahşi. Silik hali makul, unutkan hali makbul. Çekilirse hesapçı, ilerlerse batakçı. Ağlarsa ajitasyon, gülerse provokasyon. Ölümü görünmez kaza, yaşamı aşınmış hafıza. Nesne hali hasar, özne hali ziyan. Yorgunluğu itaatkarlık, titrekliği günahkarlık. Niyeti iktidarın meşrebinden, eğilimi muhalefetin mektebinden geçmeli. Her hali kontrol edilmeli, her arzusu yorumlanmalı. Her hevesi kuşkuyla anılmalı, her isteği yok sayılmalı. Sınırda kalmalı, ortada durmalı, kenarda yaşamalı, mümkünse hiçbir yerde olmamalı. Ama solcunun tırnağı kırılsa koşturmalı, Kemalist’in kirpiği düşse tutmalı. Sosyalistin yırtığını dikmeli, demokratın pabucunu silmeli, liberalin düğmesini iliklemeli. İktidarla müzakere tehlikeli, muhalefetle birliktelik yüksek endişe endeksli. İktidarı ve muhalefeti, Kemalisti ve solcuyu, ulusalcıyı ve liberali, ırkçıyı ve demokratı, entelektüeli ve cahili aynı anda memnun etmeli.

Bir Türk düşün koalisyonu bu, bir izansızlar kümülasyonu. Ve infazı hükümden önce gerçekleştiren bu bağnaz engizisyon aklına ve duygusuna kesilip biçilen bir Kürt yontusu. Her hali ve her koşuluyla Kürt, ancak emsalsiz bir kriminal vaka. Sevimli olsun ama bitik olsun, renkli ama apolitik, duygusal ama suskun, akıllı ama isteksiz, sanattan anlasın ama siyasetten uzak dursun, dilini istesin ama kaderini bir başkası çizsin, şiiri dilesin ama tarihi didiklemesin, oy versin ama seçilmesin, seçilsin ama yönetmesin, yaşasın ama görünmesin. Görünecekse ya şarkıda ya tutanakta, ya mahkemede ya da mezarda. Başka türlüsü, birlikçi koalisyon sorunu. Hiçbir şey almamalı, paralarını ve rüyalarını, silahını ve duygularını, insan kaynağını ve zihnini, gücünü ve hayallerini teslim etmeli. Yokluktan gelen yokmuş gibi geçmeli. Geçerken de boş geçmemeli; eğilip Kemalist’in çöpünü, diz kırıp solcunun kirini, bükülüp demokratın döküntülerini, yamulup liberalin atıklarını, sürünüp entelektüelin saçtıklarını toplamalı.  

Yeri geldiğinde hiçbir şey bilmeyen, işine geldiğinde her şeyi bilen bir yazar, çizer, yorumcu koalisyonu. Bir hilebazlar tarikatı. Onlar kadar çok konuşup az şey söyleyeni bulunmaz. Anlamlı iki kelimeleri kumsaldaki iki buğday tanesi. Arayıp bulmak imkânsız, kazara bulduğun aradığına değmez. Bütün görünme biçimleri, işine geldiğinde kutsal kitaptan referanslar gösteren sırıtkan iblis halleri. Hesapsız nefretini hesaplı kullanabilen bir acımasızlar senfonisi. Arplar, piyanolar, flütler, trompetler, üflemeliler ve vurmalılar sayısız, ama bir tek makamdan, aynı değişmez notadan. Kürdü tahrip etme döngüsü, durmadan başa saran tahrifat, bütün çalgılardan.

Kovalayan, hırpalayan, kuyruklarına basan, hapse yollayan iktidar; kovaladıkları, hırpaladıkları, beddua okudukları Kürtler. İlerici ve demokratmış, sol ve sosyalistmiş, ışıktan ve güzellikten, eşitlik ve adaletten, barış ve kardeşlikten yanaymış. Doğu barışı, batıya savaşmış. Hukuk ve demokrasi istermiş. Vaktiyle kesik uzuv koleksiyonları, toplu mezarları, mezbahaları, failleri düşleriyle sarıp sarmaladığı meçhul cinayetleri, yanan köyleri aydınlanmacı demokratlığıyla bağdaştırdığı türden bir demokrasi.  İlericiliği de, demokratlığı da, solculuğu da, sosyalistliği de, liberalliği de, bilgeliği de hiza bilmez Kürt görünceye. Kürtlere rahmet onlara lanet, doğuya bahar batıya kış, bu yana barış o yana savaş, bize altın ve mücevher onlara taş ve sopa, bize huzur ve bereket onlara eza ve zulüm yağarmış. İktidar Kürtleri kandırıyormuş, masa devrilince Kürdün yüzünü görmek istiyormuş. Kendilerinin bir yüzü varmış gibi. O kadar yüzü olan bir yüzü, Kürtler görmek istermiş gibi. Yüzsüz bir yüz, düzü tersi neresi elli yıldır kimsenin bilemediği.

Hinliğin eski biçimi, inkârcılığın yeni biçemi. Kemalist, ulusalcı, sol maskeli, demokrat görünümlü entelektüel, ekran figüranı, köşe bekçisi hepsi de iktidardan önce bir ağızdan bastıran, iktidardan önce üreten, tuzaklar döşeyen. Faşizm, gündem kurma ve kabul ettirme gücü mü, ölümcül yaraya nezaketli cümleler eşliğinde tuz basma inceliği miydi? Kemalist’e özgü entelektüel yalıtılmışlıkla üretilmiş bir linç taarruzu. Kürt savaştığı için düşman, barış istediği için iki kat düşman. Silahsız olursa olmaz, silahlıysa hiç olmaz. Müzakere etse yandaş, etmezse kötülükle paydaş. Konuşursa bir dert, susarsa sayısız dert… Bir çoklu ikilemler yumağı ki, çözmek için fazla akıldan çok azıcık dürüstlük yeter de artar.