Daimi dostluk

• Çavuşoğlu’nun Almanya’dan beklediği turizme destek sunmak savaş politikalarına destek vermek anlamına geliyor. Görüşmelerde merkezi konu turizm ve yansımaları değildi elbet. Silah dostluğu yine görüşmenin temel konularındandı.

 

Almanya Türkiye’nin zor gün dostu desek abartmamış oluruz. Zira iktidarın ne zaman başı sıkışsa imdadına Almanya yetişiyor. Son dönemlerdeki diplomasi trafiği de bu dostluğu görünür kılıyor. Geçtiğimiz haftalarda Avrupa Birliği temsilcilerinin aksiyonlu Türkiye ziyaretinin ardından, Çavuşoğlu ziyareti ile tekrar gündeme geldi söz konusu baki dostluk.

Görüşmelerde yansıyan manzara Türkiye’nin haleti ruhiyesinden uzak bir manzara çiziyordu. Öyleki yine Maas tarafından dile getirilen ve sadece telkinlerle yetinilen açıklamalar yapıldı.

Çavuşoğlu iki ülke arasındaki ticaret hacminin ne kadar ilerlediğine vurgu yaptı ve “Bu sene 40 milyar Doların üzerine çıkabileceğini görebiliyoruz" dedi. Bu hedef zaten sık sık dile getiriliyor. Zira Türkiye ile Almanya arasındaki ticaret hacmi 2019 yılında 35,9 milyar Dolara ulaşmıştı. Almanya’nın Türkiye’ye ihracatı 2020’de yüzde 8,8 artarak 21 milyar 301 milyon Euro, Türkiye’den ithalatı ise yüzde 3,5 azalarak 15 milyar 310 milyon Euro oldu. Bunlar rakamların söyledikleri. Zira Almanya ile Türkiye’nin buluştuğu birçok ortak payda var.

Çavuşoğlu’nun üstüne basarak dile getirdiği nokta ise yaklaşan yaz sezonuna yönelik turist akışı idi. Korona pandemisinden dolayı turizm sektörü büyük darbe alsa da, özellikle sezon yaklaştığında birçok ödün verildiğini biliyoruz. Nitekim Türkiye’ye para akışının önemli bir ayağı da turizm sektörü.

 Türkiye’ye 2020 yılında yaklaşık 16 milyon turist gitti. Almanya’dan gidenlerin sayısı ise 1 milyon 118 bin 932 kişi olarak verildi. 2019 yılında 51.747.199 turistin ziyaret ettiği Türkiye’ye Almanya’dan gidenlerin sayısı ise 5 milyonun üzerindeydi.

Pandemi koşullarına rağmen bu yıl da Çavuşoğlu Almanya’dan güvence istedi. Ülkesinde vatandaşını eve kapatan, güvence vermeyen, aşı uygulamasında adaletli bir dağılım yapmayan Türkiye, turistin her gördüğünü aşılatma sözü verdi.  Oysa Türkiye’de TTB’nin açıklamasına göre aşı olanların oranı yüzde 10’a tekabül ediyor. Kendi vatandaşları için iyi bir pandemi politikası yürütmeyen AKP, turiste çekiçi bir atmosfer yaratmak için vitrini parlatıyor, rakamlarda şeffaf davranmıyor. Almanya da vatandaşlarına Türkiye’de tatil imkanı yaratmaya sıcak bakıyor aslında. Zira AKP’nin içerde yürüttüğü politikalarla ilgilenmiyor. İstediği tablo ise: “Yeterki mülteciler gelmesin, yeter ki DAİŞ üyeleri sınırlarımızdan uzak dursun, yeterki kendi vatandaşımız rahata ersin.”

Turist akışı demişken, görüşmelerde haftalardır gündemde olan devlet eliyle insan kaçakçılığına dair bir konu gündeme gelmedi. Zira dostluk ziyaretinde atmosferi bozacak birçok konunun gündeme gelmesinden imtina edildi. Bu konuda verilen soru önergesini de soruşturmanın gizliliği gerekçe göstererek yanıtlamamayı tercih etmişti. Görünen o ki Almanya da bu organizeyi üç beş şahısın üstüne yıkarak asıl sorumluları görmezden gelmeyi tercih ediyor.

Sayılan birçok nedenden dolayı Türkiye’ye zorunlu ziyaretler dışında ziyaretler gerçekleştirmek, Çavuşoğlu’nun Almanya’dan beklediği turizme destek sunmak savaş politikalarına destek vermek anlamına geliyor.

Görüşmelerde merkezi konu turizm ve yansımaları değildi elbet. Yıllardan bu yana devam eden silah dostluğu da görüşmenin temel konularındandı. Görüşmelerde Almanya’nın Türkiye’den farklıymış gibi düşündüğü belkide yegane konu Libya olarak öne çıktı.

Türkiye’nin Libya’da bulunan yabancı asker ve paralı birliklerin çıkarılması gerektiği yönünde görüş bildirdi. Çavuşoğlu ise çetelelerin oradaki varlığını savundu. Danışmanlık, eğitmenlik olarak kılıf uydurdu. Oysa somut belgeler var. ANF’nin verdiği bilgilere göre Türkiye 1 yılda Libya'ya 18 bin çete gönderirken, bunun en az 12 bin 835'i Efrîn-Ezaz hattından gönderildi. İleriki süreçte Almanya’nın bu konuda ne kadar net ve ısrarlı olduğunu göreceğiz. Fakat görünen Türkiye ile yaratılan pozitif atmosferi korumak yönünde.