Yeni bir yaşam çağrısı olarak kahramanlık

• Kürt özgürlük hareketinin ortaya çıkışında da yaşadığı tüm gelişmelerde de feda ruhu ve kahramanlık çok kilit bir rol oynamıştır. Fakat unutulmamalıdır ki kahramanlık basit bir feda eylemi değil bir yeni yaşama çağıran bir manifestodur.

İlksel çağlarda kahramanlık ve kahramanlar toplumsal düzenin kurulmasında, toplumsallığın inşasında çok önemli bir yer tutar. Toplumu savunmada ve korumada toplumun iyi olarak kurduğu, tanımladığı ne varsa ifadesini bu kahramanlarda bulur. Kahramanlar, toplumsallığın yoğunlaşmış, tekamül etmiş, imbikten süzülmüş bir tecessümüdür. Tüm halkların toplumsal kurucu hikayeleri olan destanlarına bakıldığında kahramanların ve kahramanlığın bu şekilde cisimleşmiş halini görmek mümkündür. 

Kahraman, kendi bireysel yaşamını toplumsal olan için feda ettiği oranda değer ve kutsiyet kazanır, toplumun rol modeli, örnek kişisi olmaya doğru evrilir. Toplumsallığı korumanın, hayatta kalabilmenin yegane yolu olduğu destanlar çağı da diyebileceğimiz bu süreçlerde kahramanlar hem toplumun kutsalı hem de öncüsüdürler. 

Devletli uygarlık özellikle de modern çağ, toplumsallığı parçaladığı oranda elbette kahramanlığı da parçalamış, kahramanı da değersizleştirmiştir. Modern çağ insanı, her şeyin kendisi için var olduğu kurgusu üzerine şekillendirir yaşamı. Öyleyse başkası için kahramanlık yapmaya, kendini yahut kendinden bir şeyi feda etmeye dair bir gereklilik de söz konusu değildir; kahramanlık anlamsızdır, değersizdir, hatta saçma sapan, arkaik, ilkel bir davranıştır. 

Kapitalizmle ve modernizm ile geç ve eksik tanışan doğulu toplumlarda özellikle de Ortadoğu’da kahramanlığın hala toplumsal bir değer olarak var olduğu ve kahramanlık hikayelerine toplumsal kurucu rol anlamda bir anlam biçildiğini görmek mümkündür. Elbette bu anlam ilksel topluluklardaki bir anlama tekabül etmez ve hayli aşınma yaşamıştır. Kürdistan coğrafyası ve Kürt halkı da hala toplumsallığı büsbütün parçalanamamış, kahramanların ve kahramanlığın hala öncü bir rol oynama kapasitesine sahip olduğu topluluklardan biridir. Bunda elbette ki Kürtlerin devletleşmemiş bir halk olmasının önemli payı vardır. Çünkü devletli topluluklarda kahramanların rolünü devlet üstlenir büyük oranda. Eğer kahramanlığa ihtiyaç duyulacaksa, hangi ihtiyaca göre kahramanlığa bir ihtiyaç varsa bunu devlet belirler, anlatısını oluşturur ve tüm araçları ile bunu yönlendirir. Kahraman toplumu, toplumsallığı değil devleti koruma hizmetine koşulur. 

Kürt özgürlük hareketi hem fikri hem de fiili olarak bir destan hareketi ve kahramanlık manzumesidir. Destanlar çağının toplumsallığını modern çağda kapitalist uygarlığın bir antitezi olarak demokratik uygarlık teziyle yeniden insan zihninde ve yaşamında örmeyi program olarak önüne koymuş bir harekettir. Dolayısıyla Kürt özgürlük hareketinin ortaya çıkışında da yaşadığı tüm gelişmelerde de feda ruhu ve kahramanlık çok kilit bir rol oynamıştır. Fakat unutulmamalıdır ki kahramanlık basit bir feda eylemi değil bir yeni yaşama çağıran bir manifestodur. Bu kahramanlık sadece eylem değil, eylem ile fikrin muazzam buluşmasıdır. 

Kahramanların eylemleri ve kendilerini fedalarıyla oluşturdukları manifestoları, çağrıları, sözleri her gün tekrar edip yaşamı kapitalist modernitenin orta yerinden yaşamak bu büyük yaşam çağrısına karşı kendi içinden açılmış bir savaştan başka bir şey değildir. İçinden geçtiğimiz süreç itibariyle Kürdistan coğrafyasında, şehirlerimizde, köylerimizde, mahallelerimizde Kürt özgürlük paradigmasının destan ve kahramanlık ruhuyla buluşulamamasının en temel sebeplerinden biri, bu alanlarda öncülük edenlerin kahramanları söylemde putlaştıran, tabulaştıran ama onların anlam dünyası ile asla buluşmayan, bırakalım kendinden feda etmeyi, kendine fayda yontmayı önceleyen bir pratiğin sahibi olmalarıdır. Bu tarz, kahramanlığı aşındıran, değerinden düşüren, anlam yitimine uğratan ve onu toplumsal öncü rolünden düşüren dolayısıyla da kahramanlığa karşı açılmış bir savaşın ta kendisidir.